Gönderi
Merhabalar
Bugün sizlere kalemiyle yeni tanıştığım bir yazar #dilarakeskin #umutbahçesi eseriyle geldim.
Hayatında her şeye sahip olduğu halde mutlu olamayan 21 yaşında Sanat tarihi okuyan Öykünün yaşamı, en yakın arkadaşı Caner'in farklı insanlara yardım ederek de mutluluğu yakalayabileceği sosyal sorumluluk kulüplerine girmesini teklif etmesi ile değişir.
Diyalog Müzesi ziyareti, umut ol sosyal yardımlaşma ve dayanışma kulübünün düzenli aralıklarla kıyafet bağışı alıp bu kıyafetleri ayıklayıp yeniden kolileme ve listeleme işleri, kolilenen kıyafetlerin ihtiyaç sahiplerine dağıtımı, huzurevi ziyareti, evsiz vatandaşlara çorba dağıtmaları, ücretsiz çocuk tiyatrosu, Down kafe ziyareti..Her bir etkinlik Öykü'nün dünyasında farklı pencere açar.
Hayata ve kendine karşı daha da anlayışlı hale gelmesine, ve mutluluğuna şahit olduğumuz eseri gönülden tavsiye ederim
Yazarın dileği ile sonlandırıyorum.
"Senin için tek bir dileğim var.
Kendi umut bahçeni bul ve o bahçeyi rengarenk çiçeklerle doldur. Kendine yapabileceğin en benzersiz iyilik bu çünkü.
Zorluklardan yıldızlara yükselmeniz dileğiyle."
#alıntı
"Omzundaki yüklerden şikayet ediyorsun ancak onları taşımaya gönüllü olanın bizzat kendin olduğundan bihabersin. Kendini yargılamaya o kadar alışmışsın ki kendine inanmayı unutmuşsun."
"Kim bilir" dedi.
"Belki ruhundaki yaraların tedavisi , başkalarına merhem olmaktan geçiyordur."
Acaba kendimi böyle acımasızca yargılamak yerine kendimi anlamaya çalışsaydım, hatalarımı kucaklasaydım bugün kendimi sever miydim?
Zira hepimiz bunu yapmıyor muyduk? Kalbimiz parçalara bölünmüşken, o parçalar tenimize batıyor ve canımızı yakıyorken sürekli gülümsüyor ve yarattığımız o mutlu, umursamaz görünüşü dışarıdaki insanlara sunmuyor muyduk?
~~
·
555 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.