Bebeklik hayatınıza; sadece bebe maması yediğiniz günlere dönelim. Sehpanın üzerine doğru sendelersiniz. Ayakta durmaya ve o sosis gibi bacaklarla badi badi yürümeye çalışırsınız veya düşersiniz. Sonra sehpaya ulaşıp kocaman ve yumuşak bebek kafanızı sehpanın sivri köşesine çarparsınız
Düşersiniz ve ah, ah canınız yanar. Ama yine de annenizle babanız yanınıza koşana dek ortada trajik bir durum yoktur.
Ah seni gidi cesur zavallıcık.
İşte o zaman ağlamaya başlarsınız.
Sayfa 79
··
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.