Sen, sen olduğun için değerlisin, olduğun gibi, göründüğün gibi…
Kendini kimseyle karşılaştırma, eksik ve yetersiz görme!
Niçin böyleyim, şöyleyim deme! Zira böyle olmasaydın, sen, sen olmazdın…
Çünkü sen milyarlarca hücre arasından seçilip de bu dünyaya geldin…
Sen seçilmiş birisin…
Kendini sev ki başkalarını da sevebilesin.
İçindeki sevgiyi büyüt ve önce kendini sev… Böylece yakınlarını, arkadaşlarını, aileni ve tüm insanları sevebilesin…
Herkesi sev ama kendini yok sayma!
Önce kendini mutlu edersen, sevdiklerini de mutlu etme şansın olur…
Kendini hiçbir zaman hor ve hakir görme ama kibirli de olma; tıpkı terazinin kefeleri gibi dengede ol…
Yaratılanı Yaratan’dan ötürü sev ve unutma: Sen de bir “yaratılan”sın…
Sen kimseye benzemiyorsun, benzersizsin yani… Beyin kıvrımların, kornean, parmak izlerin kimseye benzemiyor, çünkü eşsizsin…
Olduğundan farklı görünmeye çalışma, kasma kendini… Zira taktığın maskeler seni sahteleştirir ve sana gün gelir acı verir.
Doğal olan güzeldir, saftır, orijinaldir. O halde sen neysen o ol, olduğun gibi görün…
Bu dünyaya kimseye minnet etmek için gelmedin, kimseye borçlu olarak gelmedin…
Herkes nasıl geldiyse öyle geldin ve iyi ki geldin, hoş geldin…
Hayat, yaşanılası birer armağandır insana…
Dertler olmayacak mı? Olacak elbet!
Dertsiz, kedersiz dönem geçirmeyen var mı?
Sen, seni Yaratan’a sığın, O’ndan dile, O’ndan iste! Kimseye yalvarma; yalvardığın kişiler de ölümlüdür zira!
Sen ölümsüz olandan iste, O’na yalvar!
Kendini sev ama başkalarını yok sayma!
Canlı cansız her şeyi sev! Ama kendine gelecek bir zarara karşı önlemini al, gerekirse nefs-i müdafaanı yap!
İçindeki güzel insanı ortaya çıkar. Çünkü sen insansın ve insan olduğun için güzelsin…
Sayfa 19Kitabı okudu
··
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.