Kitabı pek fazla beğenemedim. Herkesin anlattığı kadar yokmuş, dedirten kitaplardandı ancak bu kitapta Gregor adında bahsedilen örümcek, Kafka kendisi olarak görmüş. Babasıyla sorunlu bir geçmişi olduğundan kendisini babasının yanında bir böcek olarak görmüş. Kitapta; yalnızlık, dışlanmışlık ve yabancılaşma temaları ön olanda olup burada bahsedilmek istenen şey ise kapitalist düzene ayak uydurmayıp sistemin istediği gibi olmayan insanlar, yakın çevresindekiler ve toplum tarafından dışlanıp otoritesini kaybeder. Her şey ailede başladığı gibi iktidar da önce evde ailede başlıyor; her ne kadar samimi olduğu düşünülen bir ilişki biçimi olsa da aile bizim ‘güç’ karşısında, ilerleyen hayatımızda nasıl bir pozisyon alacağımızı öğretiyor. Bunu yaparken sadece korku unsurunu da kullanmıyor, duygularınızı da kullanıyor. Davranışlarınızı ona göre belirliyorsunuz. Sevdiğiniz insanları kırmamak için kendinden taviz veriyoruz, tekrar, tekrar, tekrar… Ta ki bu bir hayat biçimi olana dek. En basitinden okul. İtaatin, belli bir kalıba girmenin askeri düzende öğretildiği mekan. “Sus, öğretmene cevap verilmez!”, “Öğretmenden daha iyi mi bileceksin?”, “İtiraz edersen notun düşer” tehditlerle iktidarın gücüne boyun eğmeyi öğreniyoruz. Sözde "Demokrasi" ve "Fikir özgürlüğünden" yana olanlar bir yandan da sınavda ya da derste onların ‘doğru’larına ters bir fikri savunduğunuzda, sınıftan atılabilir, topluluk önünde rencide edilebilir ya da dersten kalabilirsiniz. Çünkü, bahsi geçen iktidar gücü onlardadır. İktidar bizi her anlamda yönlendirir. Dinimizi, dilimizi, ahlakımızı, fikrimizi... Giderek nefes almamız zorlaşır bizimde birer böcekten farkımız kalmaz. Kitapta bir kısımda bundan bahsediliyor. Şuanda sizi siz yapan şeyden vazgeçmeyin. Koyun psikolojisinden çıkın ve kendi fikrinize sahip çıkıp bunu rahatlıkla söyleyin! Geleceğe dair hayallerinizi dilediğiniz gibi söyleyin. Lakin iktidarın karşısında böcek kadar değerimiz bile yokken nasıl geleceğini düşleyebilir ki insan? Benimki de laf!