"Çünkü Mesih uğruna size yalnız Mesih'e iman etmek değil, daha önce bende gördüğünüz ve hâlâ sürdürdüğümü duyduğunuz zorlu çabanın aynısını göstererek Mesih uğruna acı çekmek ayrıcalığı da verildi."
(Filipililer 1:29)
Acı çekmenin bir “ayrıcalık” olarak verildiğini okuduğunuzda şaşkınlık geçiriyor musunuz? Bu gerçekte ne anlama geliyor? Biri bana “ayrıcalık verildiğini” söylerse, karşıma bir bereket çıkacağını anlarım. Ve büyük bir beklenti içinde ne alacağımı düşünürüm.
“Ayrıcalık” ve “acı çekmek” kavramları nasıl olur da aynı cümlede bir araya gelebilir? Bu durum bir kimseye “sana doğum gününde kanal
tedavisi için diş hekimine gitme ayrıcalığı verildi” demeye benziyor.
Gerçekten mi? Teşekkürler, ama kalsın. Bu söz kulağa hiç mantıklı gelmiyor, çünkü örneğin Amerika gibi modern bir ülkede arzuladığımız hayat rahat ve görece kolaydır. Bu yüzden “acı çekme” ayrıcalığı aklımızı karıştırabilir. Çoğu insan sıkıntıyla karşılaştığında şunun gibi bir şey söyleyebilir:
“Bunun başıma geldiğine inanamıyorum.”
“Neden ben?”
“Neden bu sıkıntıyı çekmek zorundayım?”
“Bundan nefret ediyorum.”
“Kimse ne çektiğimi anlayamaz!”
“Neden normal bir hayatım olamıyor?”
“Tanrım, lütfen bunu benden al!”
“Neden uğraşıyorum ki? Vazgeçmek en kolayı olur...”
Eminim, bazı zamanlar hepimiz sıkıntılarla yüzleştiğimizde bunlara
benzer şeyleri düşünmüş ya da ifade etmişizdir. Ne yazık ki, çoğu zaman sadece deneme ve acıların (çöl) amacını anlamayız.
Ama her zaman olduğu gibi Tanrı, O’nun egemenliğindeki gayretimizde daha büyük bir etkinlik inşa etmek için neye ve hangi güce ihtiyacımız olduğunu bilir. Bu nedenle Pavlus, iman kaslarımızın büyümesi için bir miktar stratejik acının bir “ayrıcalık” olarak bizlere verilmesinin Tanrı’nın bir vaadi olduğunu bildirir.
Sayfa 111Kitabı okudu
·
18 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.