Sadri Alışığın aşkı anlatan muhteşem tiradı
bir gün ali efendi dayı çağırıyo dediler, bizim pederle silah arkadaşıydı. yani beni de tanır ve sever yani sizden iyi olmasın. kızı türkan acele ankara'ya gidecekmiş; bu imtihan davasına. türkan dediğini de çocukken tanırım yani.
"bak hele" dedim, "ya ne çabuk geçiyo zaman."
"sana emanet" dedi.
"ali efendi dayı ya lafı mı olur emanet kız tabi ya."
bi de baktım türkan; hiiih abi, ay parçası gibi yani nutuk tutuldu böyle. hani heykel olmuşum heykel! ev eşyası gibi kalmışım.
"kız ya sen bu kadardın" dedik demedik atladık arabaya doğru, iki laf ettik baktım ağzından bal akıyor. yaa yok böyle şey be! hani o yolları, o bolu dağlarını geçtik mi uçtuk mu, na nimete kör bakayım hatırlamıyorum ha! yav 5 saatte girmişim ankara'ya diyorum. sonra kız emanet ya, gece attım iskemleyi kapısının önüne, iki pakette cigara, sabaha kadar oturdum iyi mi! ertesi gün verdi imtihanı atladı arabaya. yav kız değil afet be! hani giderken uçuyoduk ya abi, dönerken kaplumbağa. böyle 30-40 km gidiyorum.
"niye?" diye sordu birkaç kere, "bozuk mozuk" dedik, yersen tabi yol bitecek diye ölüyorum abi. sonra bitti o yollar iyi mi!
kasımpaşa'ya geldik elimi sıktı.
"gene görüşelim" dedi, "teşekkür ederim senin kadar tatlı, iyi bir insan görmedim" dedi. böyle içimden bir şey aktı kalbime oturdu, kurşun gibi. sonra elini salladı. allah kahretsin yani erkeklik olmasa ağlıcam be! 3-5 gün gelemedim kendime. yav buram yanıyo abi! na direksiyon, yol, taş, viraj, yav trafik memurunu türkan görüyorum iyi mi! sebepsiz yere doluyo gözlerim. ne yemek ne içmek durup dururken bir ağlama, ölüyorum be!
·
131 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.