Övgü ve Eleştiri (?) İçerir
Bazı kitapları okumazsınız, onlar sizi okur. Bazen de ne siz kitabı okursunuz ne de o sizi; kitap bir aracıdır ve yazarla sohbet edersiniz.
"Portakal Ağacı'ndan Muhabbetle" kitabını okurken bazen okumayı bıraktım ve o beni okudu... Bazen de Hatice Hanım'la sohbet ettik uzun uzun...
"Sohbet tek taraflı olur mu?" diyeceksiniz, "O yazmış sen susmuşsun?".
Öyle yerler vardı ki sanki ben daha önce sormuşum da Hatice Hanım cevap olsun diye yazmış ya da benden habersiz beni araştırmış da kimseye bahsetmediğim düşüncelerimi, hislerimi yayınlamış :) ... O sebeple sadece dinliyormuş gibi değil de sohbet ediyormuş gibi hissettim. Tabii Hatice Hanım'ın kullandığı üslup da, böyle hissetmemin en önemli sebepleri arasında.
"Portakal Ağacı'ndan Muhabbetle"; tefekkür etmeye teşvik eden, yalnız olmadığımı hissettiren, "bilmediğim ne çok şey var" dedirten ve iyi şeylerin varlığını özlediğimiz şu zamanlarda iyi şeyleri hatırlatan bir kitaptı benim için...<3
Kitapta iki yer vardı ki; bahsedilen konunun doğru anlaşılmasının önemli olduğunu düşündüğüm fakat cümlenin yazılış şekli veya cümledeki bir eksiklik sebebiyle, farklı anlaşılmalara sebebiyet verebiliyordu. Bu iki yeri merak edenler için aşağıya yazıyorum;
Birincisi: 80. sayfada geçiyor;
"Hz. Adem'i, dolayısıyla insanı meleklerden farklı kılan şey sahip olduğu ilimdir." diyor. Fakat insanı meleklerden farklı kılan şey ilimden önce; bir nefse sahip olmasıdır. İnsan, nefsi ile olan mücadelesindeki başarısına göre ya meleklerden üstün olur ya da hayvanâttan alçak olur.
İkincisi: 90. sayfada geçiyor. Ebeveynlerin çocuklarına karşı sorumluluklarının sıralandığı bir bölümde, şöyle bir paragraf var;
"Altıncı sorumluluk: Doğru rol model olmak. Okuduğum yerlerde bu konuyla ilgili Tâhâ suresi 132. ayetten 'Aile fertlerine namazı emret, kendin de kararlılıkla devam et.' buyruğu not ediliyor. Ancak beni, rol model olmakla ilgili en fazla etkileyen, Saf suresi 2. ayet. Rabbimiz bu ayette, 'Ey iman edenler! Yapmayacağınız şeyi neden söylüyorsunuz?' buyuruyor. "
Bu paragrafı okuyunca Saf suresi 2. ayette "Kendiniz yapmayacağınız bir şeyi neden başkalarına yapmalarını söylüyorsunuz?" manası anlaşılıyor. Fakat ayet-i kerime'yi araştırdım ve tefsirlerde bu ayetin iki anlama gelebileceğini öğrendim;
Birincisi: "Tutmayacağınız sözleri neden veriyorsunuz?" anlamı.
İkincisi: "Neden yalan söylüyorsunuz?" anlamı.
Yani az evvelki paragraftan anlaşılan mana, bu ayetin manasından biraz uzak kalıyor.
Elbette ebeveynler ve hatta tüm müminler, iyi olan şeyi önce kendisi yapmalı ki doğru örnek olabilsin ve sözü tesir etsin. Ancak bu mümkün olmadığında da hayrı tavsiye etmekten ve şerden men etmekten kaçınmamak gerekiyor.
Umarım ifadelerimde kusur etmemişimdir. Sadece yanlış anlaşılmaların önüne geçmek istedim. Kitapta bu iki yer dışında eleştireceğim bir yer yok sanırım. Eleştirmek de demeyelim de, doğru kelimeyi bulamadığım için eleştiri diyorum.
Eğer buraya dikkatimi çeken şu iki yeri değil de; etkilendiğim, altını çizdiğim, notlar aldığım, postitler yapıştırdım, sevdiğim, ders aldığım yerleri yazsaydım, bu yazı uzaaar da uzardı <3
Bu kitap bende çok güzel fikirler, çok güzel duygular ve çok güzel izler bıraktı. Bilhassa hoş sohbeti ve bana kattığı güzellikler için Hatice hanım'a çok çok teşekkür ve hürmetlerimi sunuyorum 
Hatice Özdemir Tülün
·
7 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.