“Ne yazık! Mutsuzluk dünyası! Zavallı çocuklar! Zavallı dünya!” Sevgisizlik. Sevgisiz büyüyen çocuklar. Savaşın yozlaştırdığı insanlar ve bu insanların arasında büyüyen ikiz kardeşler. Lucas ve Claus. Bir savaş var, ismi verilmiyor. Bir yer var, isimsiz. Ama bunlara gerek var mı ki ortada savaş ve beraberinde getirdiği vahşet varsa? Orijinali üç ayrı kitap fakat biz hepsini bir arada okuyoruz. Üç bölüm okuyormuşuz gibi düşünebiliriz. Bu üç bölümün ilkinde yani “Büyük Defter”de ikiz kardeşler anneannelerinin yanına anneleri tarafından bırakılır. Ve çocuklar “cadı” lakaplı bu kadının yanında bir şekilde hayatta kalmaya çalışırlar. İlk bölümün sonunda yazar unutamayacağımız bir ters köşe yaparak bölümü bitirir. İkinci bölüm “Kanıt” da ise ikiz kardeşlerden biri olan Lucas’ın kardeşinden ayrı bir şekilde hayata devam etme çabalarını okuyoruz. Bu bölümün sonunda ise yazar bizim gerçeklik algılarımızla oynamaya başlıyor. Son bölüm olan “Üçüncü Yalan’da ise düğüm çözülüyor. Merakla okunan kısım bu bölüm aslında. Okulumuzdaki okuma grubumuzla okuduğumuz, keyifli bir kitaptı. Okuduktan sonra hemen hemen hepimiz: “Şimdi ne okuduk biz ya?” dedik. Ve her şeyden önemlisi konuşup, tartıştıkça kitaptan ne kadar keyif aldığımızı fark ettik. O yüzden ben de kesinlikle bir arkadaşınızla ya da birden fazla arkadaşınızla beraber okumanızı tavsiye ederim. Yazara hayran kalmamak elde değil, bu kadar fazla duyguyu böyle sağukkanlılıkla anlatabilmek çok ayrı bir meziyet bana kalırsa. Okuduğum en ilginç ve en gerçekçi kitaplardan bir tanesiydi. Adeta bir “wowww” kitabıydı :) Seveni çok olduğu kadar sevmeyeninin de oldukça fazla olması ne kadar özgün bir özelliğe sahip olduğunu gösteriyor bana kalırsa. Kitap +18 öğeler içerdiği için gençlere ve yetişkinlere tavsiye ediyorum. Çocuklar uzunca bir süre daha beklemeliler okumak ve en önemlisi anlayabilmek için.. Beni ciddi manada sarsan bu kitabı tüm içtenliğimle tavsiye ediyorum, keyifli okumalar dilerim herkese #alıntı “Annemiz bize, “Canlarım. Aşklarım. Mutluluğum. Tapılacak bebeklerim.” derdi. Bu sözcükleri hatırlayınca gözlerimiz doluyor. Bu sözcükleri unutmalıyız, çünkü artık kimse bize böyle şeyler söylemiyor, bu sözcüklerin anısı da taşınmayacak kadar ağır.” Büyük Defter-Kanıt-Üçüncü Yalan, Agota Kristof

Büyük Defter - Kanıt - Üçüncü YalanAgota Kristof · Yapı Kredi Yayınları · 20193,115 okunma

·

80 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İlknurogretmen