Gültuğba: Dantel tepsi örtülerinden mutluluk üretiyor kadınlar, Sanki bir evi ev yapan tek şey buymuş gibi, dantel tepsi örtüleri olduğu sürece seviyorlar evlerini.... benim evim kalbimdir ! Ben kalbimi severim. katlanmak oldukça güç oluyor , herkes üzerinde bir kaç kimlik taşıyor sanki, offff insanlar öyle çoğul oluyor ki bazen, yalnızlık en sevilesi...

Dantel tepsi örtülerinden mutluluk üretiyor kadınlar, Sanki bir evi ev yapan tek şey buymuş gibi, dantel tepsi örtüleri olduğu sürece seviyorlar evlerini.... benim evim kalbimdir ! Ben kalbimi severim. katlanmak oldukça güç oluyor , herkes üzerinde bir kaç kimlik taşıyor sanki, offff insanlar öyle çoğul oluyor ki bazen, yalnızlık en sevilesi şey oluyor... lakin yalnızlık bile, yalnızlık değil ! kendi ruhunu coğulsamalar....... Ellerim tenini bile bilmiyorken, tüm derinin altında saklanmak istiyor benliğim. Sanki bir sen olmadan, bir ben olmuyor kendini ...ıraksamalar ..... Kimsenin mutlu olduğuna inanmıyorum bazen ..... Örneğin ..... Hadi bana gülümsemeyi bilen bir çocuk göster ! dişlerini öyle olması öğretildiği için gösteren degil, gerçekten içten gülümsemeyi bilen.... bu çağda bunu bulman biraz zor ..... bir ihtimalde tek ayak üzerinde bekleme cezası aldım. Dostlarla muhabbetlerin yüzü eskimiş, duvar kağıdı kaplatacağım.... taş duvar desenli...... hiç dantel tepsi örtülerim olmadı .... duvar kağıtlarımda ..... çoğul kimliklerimde...... Kimsem oyum ! gerçekten içten gülümsemeyi bilen bir yetişkin...... tek ayak üzerinde ,kendi kalbimde yaşayıp gittim. yine de kendimi ıraksadım bolca..... senin derinin altında kendimle tanışacağım, Ve bana ,senden başka hiç kimsenin veremeyeceği , gerçek bir yalnızlık duygusuyla...... Ve evimi seveceğim kalbime yakınlaşarak

··

1 artı 1'leme

112 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gültuğba