Ve
Ben yine ölendim, yine kurşun yiyen.
Yine sakat kalandım. Yürüyemeyen, göremeyen.
Yetim kalandım, öksüz kimsesiz.
Ve yine yalnız..
Filistin yalnızdı
Kudüs yalnızdı..
Sırtını dönmüştü diğer Müslümanlar.
Hayır bilirdim mümin yürekli Müslümanlar dönmezdi.
Belki de aramıza mesafe koydu kuklalar.
Ben Filistinli bir çocuk.
Ben dargınım, kırgın, vurgun..
Ve sırtımı dönüyordum bana uzaktan bakanlara.
On yaşındaydım hep on yaşında.
Yüzüm duvara arkam iki milyara.
Kalbim Allaha dönük..
Demiştimya ben Filistinli bir çocuk.
Ayaklarım yalın,
Ellerim arkada birleşik,
Elbiselerim delik deşik.
Ben Filistinli bir çocuk.
Annesiz, babasız kimsesiz.
Adım İslam beldelerinde mücella
Benim adım Hanzala..
_Murat Aydın..
Bazen gözlerim dolarak boğazım düğümlenerek,
Bazen ağlaya ağlaya yazdığım bu ister şiir diyin ister yazı
Paylaşmaktaki niyetim ordaki bir çocuğun yaşadıklarını hissetmek ve hissettirmek..
O acıyı hissedebilmek..
Yalnızlığı
Çaresizliği
Unutuluşu
Ölüme mahkum edilişi..
Bir çocuk en mazlum olandır.
Çocuk deyince herkesin kalbindeki merhamet kilidi muhakkak açılacaktır..
Yaşananlar zaten akla hayale gelmeyecek şekilde bir dram..
Bu dramı onlar yaşarken bizde hiç durmadan gönlü yaşamı hüzne çevirerek hissetmek zorundayız..
Vicdanlı, hüzünlü, acıyı hisseden yüreklerin bir şeyleri değiştireceğine, harekete geçeceğine inanıyorum..
Gecenin sahibine Emanetsiniz...
(Alıntı)
·
2 artı 1'leme
·662 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.