Yevgeni İvanoviç Zamyatin yazar, kitabını 1920 yılında yazmış ve kendi ülkesinde uzun bir süre yasaklanmıştır. Her ne kadar kitabı okurken, beklentililerimi karşılamadığı hissine kapılsamda, yazıldığı dönemi ve ilk anti-ütopya eserlerinden biri olduğunu düşününce bütün eksi yönlerini bir kenara koyarak okumaya başladım.
200 yıl savaşları olmuş ve dünya Tek Devlet’in çatısı altında birleşmiştir. Bu savaşın sonunda insanlar bir tercih yapmalıdır: Özgür bir mutsuzluk mu yoksa özgür olmaksızın mutluluk mu? Hedef, insana dair bütün duyguların minimize edilmesi, misyon ise insanı makineleştirmektir. İnsanların her şeyi çizelge ile bellidir: Çalışma saatleri, spor saatleri, yat saati, kendilerine ayıracakları saat, cinsellik saatleri gibi. Çocuklar uygun genetiğe sahip olmak şartı ile Tek Devlet tarafından laboratuvar ortamında üretilmektedir ve insanların isimleri yerine numaraları bulunmaktadır.
Kitap, tek devletin matematikçisi ve Tek Devletin misyonunu uzaya tanıtacak olan İntegral adlı uzay aracının mimarı, D-503 ün tuttuğu günlüklerden oluşmakta, bu günlüklerden mutlak güç Tek Devlete olan hayranlığı ile başlayıp, I-330 ile tanıştıktan sonraki kafa karışıklıklarımı anlatmaktadır. Bu günlükleri okurken bazen bağlantılar kopabilmekte, kitabın akıcılığı bozulabilmektedir.
Her ne kadar çok fazla ortak noktası olmasa da, kitabı okurken, sizlere okumanız için tavsiye edeceğim.
Son ve İlk İnsanlar kitabı aklıma geldi. Bu kitap, 1930 yılında yazılmış, aralarında 10 yıl gibi kısa bir zaman vardır.
Biz insanlığın evrelerini değil bir devrimden bahsederken,
Son ve İlk İnsanlar insanlığın 2 milyar yıl içinde geçirebileceği evrimlerden, dünyamızın sonundan, diğer gezegenlerde yaşamlardan ve insanın ulaşabileceği en son basamaktan bahsetmektedir.
Sizlere tavsiyem bu iki kült eseri de kafanız rahat bir şekilde ve zaman kaygısı olmadan okumanızdır.
Biz kitabı, maddi ve manevi olarak kirlettiğimiz dünyamızda olası gerçeklerden birinden bahsetmektedir.
