Sonu mutlu bitmesine rağmen 1 saat hıçkıra hıçkıra ağladığım o kitap... Sana teşekkürlerimi borçluyum. Sayende 'her zaman bir çıkış yolunun olduğunu' öğrendim. Üzülürken beraber, gülerken beraber güldük. Sizden fazla olmasın, en acı anlarınızda ağlamak, en mutlu anlarınızda kalbim yerinden çıkarcasına mutlu olmak çok güzeldi. Hayır, bu bir veda konuşması değil. Yada belki de öyledir :") Sizi kitaplığımda her gördüğümde yine ağlayacak yine mutlu olacağım.
Poyraz (Koza) Aktan... Hissizliğin ve yalnızlığın büyüttüğü çocuk.
Bartu Sarca... Gücün ve merhametin büyüttüğü çocuk.
Fırat (Mutlu) Göktepe... Anlaşılmazlığın ve kabullenmemenin büyüttüğü çocuk.
Nil (Işık) Göktepe... Hayatın kafasına vura vura gerçekleri göstererek büyüttüğü çocuk.
Zeynep (Lal) Eliçeri... Suskunluğun ve nefretin büyüttüğü çocuk.
Umut (Yankı) Güneş... Umudun ve yalanın büyüttüğü çocuk.
Saye (Helin) Güneş... Acıların ve hayallerin büyüttüğü çocuk.
Ve Nadir... Sadece Nadir... Hayatın büyütemediği milyonlarca çocuktan birisi.
Bizler sadeceyiz. Nadir de bizden birisi. O hep var olacak. Ferda... Muhteşem Ferda.
(Sanırım bu kitabın bittiğine inanmak uzun zamanımı alacak. Aylar sonra bile yine gelip bölüm gelmiş mi diye kontrol edeceğimden o kadar eminim ki...) Acısıyla, tatlısıyla, Yankıcan'ıyla Helinhan'ıyla hayatıma neşe getiren o kitap. İyi ki varsın. Seni unutmak mümkün değil, şayet aklımdan çıkarsan işte o zaman son sokak lambası da söner ve umut ışığımız bize küser. Bana hayatın anlamını öğreten o insanlar, SOKAK NÖBETÇİLERİ sizi seviyorum. 💖
Sokak Nöbetçileri
Sokak Nöbetçileri 2
Sokak Nöbetçileri 3
Sokak Nöbetçileri 4
··
4 artı 1'leme
·298 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.