Sevgiye dair...
Yaşadığımız son günlerde malumunuz sürekli savaş görüntüleri sesleri ve haberleriyle meşgul oluyoruz. Bazılarımız çok etkilenirken bazılarımız ise daha dirayetli ya da kişisel tercihlerden dolayı ilgilenmemekte. Savaş elbette ki çok vahim bir durumdur. Çocuklar ölüyor kadınlar ölüyor erkekler ölüyor aşıklar ölüyor bisiklete binenler ölüyor dondurma yiyenler ölüyor. Totalde hepsi birer insan. Savaşın çıkma nedenlerine baktığımız zaman şiddetli bir nefretin olduğunu hepimiz tahmin edebiliyoruzdur. Lakin madalyonun diğer tarafında baktığımızda aslında savaşın belki de hiç aklımıza gelmeyen nedeni sevgidir. Evet sevgi. Sevginin bir ucu insanı kuşatırken öbür ucu ise gayet sivri ve delik deşik edici. Uğruna çaba sarfettigimiz ideallerimiz topraklarimiz mallarımiza yönelik sadist sevgi insanı aynı zamanda bir canavara dönüştürebilmektedir. Söz konusu gündemdeki Filistin - İsrail Savaşına da bir de bu açıdan bakmak belki de değişik bir bakış açısı sunacaktir bizlere. Israilliler topraklarını çok sevdiği için ya da ideallerini çok sevdiği için ve bu sevgi sadistik bir sevgi olduğu için Filistinlilere karşı savaş acıyor. Aynı şey tamamen Filistinliler için de geçerli. Eğer ki bazı şeyleri tolere etmeyi bilmez ve sadistik sevgiye olan bağlılığımiz azalmazsa korkarım ki daha nice çatışmalar savaşlar anlaşmazlıklar olur. Bazı şeylerden mahrum olmak da güzeldir. Onu gözümüzde "en" yapmanın manası yoktur." En" yaptığımız zaman arkasından sadistik sevgi oluşur içimizde ve farkında bile olmayız. Ve bu durum hem bizi hem de karşımızdakileri ciddi anlamda geri dönülmesi imkansız hatalara zorlayabilir. Diyeceğim o ki sevgimizin niteliğini bilelim. Neyi niçin sevdiğimizi bilelim ve sevgimizi sorgulayalim. Unutmayalim bazı şeylerden mahrum kalmak gerçekten de güzeldir. Her şeye de sahip olmayalım. Bırakalım eksikliklerimiz olsun. İnsan fıtratı gereği eksik değil mi ki? Bazı İsteklerimiz de eksik kalsın ne olacak ki...
··
1 artı 1'leme
·517 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.