Gönderi
Ben Alice
"36 yıl önce İrlandanın Kuzeyinde dünyaya geldim.Herkes gibi benimde bir ailem var..
Annem tüm İrladalı anneler gibi...Eğlenceyi sever;herkesi vermeyi düşündüğü partilere davet eder.Verdiği partiler çok güzel olur..O kadar güzel olur ki hiç kimse evine gitmez. Biz çocukları hariç...
Ben ve abim..Verilen her parti sonrası ya abim ya da ben geceyi başkasının evinde uyumak zorunda kaldığımız için sevemedik evimizdeki partileri..
Ben küçüktüm; huysuzluk eder annemle babanın odasında uyku tulumu içinde yatardım çoğu zaman. Annem ve babamı dinlemek için...İnsanların uyurken konuştuklarını öyle öğrendim...
Varlığım fark edilmedi.Ne küçük bir çocukken; ne annem babam ayrıldığında
ne de yetişkin bir kadın olduğumda...Ama ben izledim ....İnsanları izledim...Annemi, yanlızlığını;babamı, para kazanma hırsını ; abimi ,gidişini;....herkesi herkesi....
İlk babam gitti evden...Aşk...mazereti oldu çünkü ...sonra da abim....Annem ve ben yanlızdık .Ben de O'na sarıldım bile isteye ...Belki kendi canımı acıtmak için.Kim bilir.
O nun sayesinde tüm İrlandanın acı çektiğini öğrendim.
Tüm İrlanda acı çekiyordu öfkeliydi, mutsuz...Bir şeyler yapmak gerek ...ama nasıl ben ve o ...Yanlız ikimiz olmaz ki...Diğerleri de olmalı ...mutlu olmak çaba ister.... Diğerleri de istemeli ...Gerçekten istemek...Onların gözlerinden anlıyorum istemediklerini,sadece rol yapıyorlar...Ne ideolojileri var, ne de ön görüleri....Hepsi biraz özgürlük biraz da diğerini kullanmak istiyor.Kimseye benzemek istememek işin özü bu...açlık, yoksulluk, hak,çabalamak...herşey koca bir hiç. Herkes
bencil sevgisinde de öfkesinde de"
O'nu sevdiğim için annemden nefret ettim. Babamı öfkelendirdim...Beni sevmedi biliyorum. Olsun....Bende İrlandayı ;acı çekeni severim....!"
·
28 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.