Gönderi
Tolstoy bu kitabında bize çocukluk, ergenlik ve gençlik yıllarını anlatıyor. Aslında anılarını anlatırken kendi analizini yapıyor. Bunu da olabildiğince objektif ve eleştirel bir biçimde yapıyor. Gençliğinde kafasını çok kurcalayan ben kimim, ne yaparım, benim yerim neresi, hayat nasıl yaşanır gibi sorgulamalarını okuyoruz. Çok keyif aldım ve kendimden çokça şey buldum.
Bir yandan da benden 100-150 yıl önce yaşamış bir rus erkekle nasıl bu kadar ortak yönümüz olduğuna şaştım. Sonra da buna güldüm. Çünkü tam da yazarın anlattığı gençlik özelliklerinden birini yansıttığımı fark ettim; kendini eşsiz sanmak
Yazarın hayat hikayesine, başardıklarına, alçak gönüllü oluşuna, çalışkan kişiliğine ve lüksten rahatsız olduğu için varını yoğunu yoksul halka dağıtacak kadar delirmesine hayranlık duyduğum için gençken böylesine yukardan bakan, herkesi küçük gören bir "züppe" olmasını beklemezdim. Ama çok da isabetli bir şey bu çünkü zaman bizi yeniden şekillendirir. Hem hep aynı kişi olarak kalsaydık büyümüş olur muyduk?
Örneğin 16-17 yaşlarındayken mutlaka aşık olmak ve aşk acısı içinde kıvranmak gerektiğini düşünmesi, kendini olduğundan daha yetenekli, zeki, soylu göstermek için yalanlar söyleyerek kendini rezil etmesi, insanları görür görmez yargılayıp belli bir sınıfa yerleştirmesi, herkesi ve her şeyi küçümsemesi ve kendi felsefi düşüncelerini daha önce hiç kimsenin düşünmediğini sanması vb. Aslında herkesin kısmen bile olsa yaşadığı ve hayatın gerçeklerine tanık oldukça olgunlaştıkça aştığı konular.
Kendinizden mutlaka bir şeyler bulacaksınız. Çocukluk ve gençlik yıllarınızı tekrar gözden geçireceksiniz, bence okuyunuz
·
6 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.