Emin Gürdamur ile geçen sene tanışma fırsatı edinmiştim. O dönem
Herkesten Sonra Gelen isimli kitabını okuyup yüzyüze konuşmuştuk. Bu kitabı okuyunca o kitap çok daha yüzeysel kaçtı.
Yazar ilk kitabında
Atları Uçuruma Sürmek hem kendi düşünce aleminden imgesel bir anlatım yapmış, hem güzel tahlillerde bulunmuş. Seviyorum damıtılmış kitapları, irdelemek, özümsemek gerekiyor. İlk kitaplar genelde yazarın istemeden yazdığı biyografisi, bellekte saklı kalmış anıların kaleme dökülmesi olarak değerlendirildiğinde yazar bize samimi olarak içini açmış diye düşünebiliriz. İlahiyat mezunu olan yazar kitapta pek çok sağ görüşte olan olayları veya bu zeminde yetişip sonrasında fikirleri değişen bireylerin hayatlarına ışık tutmuş.
Hemen her öyküde "ayna" kelimesinin geçmesi acaba "ben kendime ayna tutuyorum, iğneyi kendime batırıyorum, sigaya çekiliyorum" anlamı içeriyor gibi hissettim.
#Buradan sonrası kısmi tatkaçıran içerir#
Esere adını veren ve sizi ilk karşılayan öyküde yazar aslında öykü degil de sanki bir mektup kaleme almış. Yetimhanede büyüyen daha sonra örgütlere katılan bir genç kız,
aynı şartlarda yetişen oda arkadaşına binaen kaleme alınıyor. Biz çok ezildik üzüldük ama "Allah baki o bizi duyar" tarzı bir mektup. Atları uçuruma sürmek tabiri de her şey ters gidiyorsa biz de ipleri kopartır, olacakları ve sonumuzu düşünmeden hareket ederiz demek istiyor gibi geldi. Bir başkaldırı tarzında değerlendirilebilir.
Kahverengi zarf öyküsunde hocanın çocukları dövdüğü mavi tüp hortumu... Küçükken 4 yıl Kuran kursuna gitmiş biri olarak maalesef bizim zamanımızda "kötek" ile eğitim ön planda idi "nush ve tekdir" biraz geri planda idi. O dönem kuran kursuna beraber gittiğimiz arkadaşların çoğunda şu anda madde ve alkol bağımlılığı olduğunu görünce öykü çok da ütopik gelmedi. Baskı toplumlarında büyüyen fidanlar maalesef bir anda patlama ile yanlışa kayabiliyor.
Serander kuşları adlı öyküde ilk önce acaba bu isimde bir kuş var mi diye merak ettim ama bulamadım. Serander: Karadeniz bölgesinde bulunan, ahşap ve genelde ambar olarak kullanılan evlere verilen isim. Anlatıcı muhafazakar bir erkek, yer İlahiyat Fakültesi, aşık olduğu kişi ise sınıfında ki bir "kadın". O gözle bakmasının dogru olmadığını, o konuşunca zamanın durduğunu, söylediklerinden çok sesinin tınısının bile onu şevke getirdiginden bahsediyor. Yazarın burada imkansız aşk tarifi bence hicabından ileri geliyor. Hatta dedesinin seyhini çok sevmesinin imanının önüne geçmesinden örnek veriyor.
Emin Bey ilerde ismini daha sık duyacağımız kalemlerden, tanışmak için geç kalmayın... Okuyucusu bol olsun...
