Sen misin esaretin pençesinde ki?
Kim özgür,
Hangimiz pervasız sence?
Pusu kurmuş her köşede yalnızlığım.
Dayamış namlusunu kafama sevdanın,
Tetik düşürmeye bahane istemekte.
Elinde yalandan bir umut,
Sırra kadem basmış şarkılarla,
Kucağına düşmemi beklemekte.
Uygun adım yürüyor,
Dur durak bilmeden geliyorum.
Gittiğim her yolda ayak izlerin,
Her istikamet yalnızlığıma çıkıyor.
Vazgeçemiyorum.
Feryatlarım var birde kendime yabancı.
Sanırsın beni,
Çölde su arayan o umutsuz divane.
Geçmeye geldim sanmıştım bu yolu,
Düştüm dipsiz kuyular içine.
Çıkmazlarım var şimdilerde,
Anlamsız sonbaharların koynunda saklı.
Yağmurlar yağdırıyor durmaksızın üstüme.
Şimdi hangi şiir sebep bütün olanlara,
Hangi söz sahibini tutsak almış bilmiyorum.
Bilmediklerimin savaşında,
Bile bile sana esir oluyorum.
Gel hadi,
Sök al yalnızlığımı benden,
Bu pusulara düşmek istemiyorum.