Merhaba 1K kitabseverleri!
Esina Mavi canımın bircesinin önerisi üzerine okuyacaklarıma aldığım kitabı, "abla mutlaka okumalısın, hemen başlamalısın," sözleri üzerine öne aldım ve iyi ki de almışım. Yazarın kalemiyle ilk buluşmam ve yazım dilini çok sevdim. Kelime oyunlarını seviyor olmamdan kaynaklı mı, mizaha olan sevgimden mi bilmem ama, acıları bile şerbete batırıp öyle sunmuş okuruna 
Nermin Yıldırım
Hafıza insana verilen nimetlerden sadece bir tanesidir ama, varlığıyla en güzel anıları bile gözyaşlarıyla hatırlmamamızı sağlamısında bir hikmet var mıdır, bilemem. Ama beyin kendinden bir parça olan hafızayla bile oyunlar oynar bize. Puorot'un diliyle desek, "gri hücrelerimiz" hiperaktif çocuklar gibi saklambaç oynamayı seviyor ve bu oyunda saklanan anılar, sobelenen bizler oluyoruz. Hiç unmadık bir anda, beklemediğimiz bir şekilde karşımıza çıka da bilir, sonsuza kadar kendini kamufle de edebilir.
Hatırlamak! Beyin hücrelerini öldürüyormuş. Ne demiş şair?(Kimin dediyini hatırlamaya çalışarak geri kalan bir kaç hücremi de imha etmek istemiyorum, mazur görün lütfen) "Başım ağrıyor, hafızam mı siliniyor?" Benimse tam aksine unuttuğum hiç bir şey yok ama baş ağrılarım da vefalı dost gibi bana sadıklar. Hoş, unutmak da istiyor muyum? O da ayrı bir konu.
Unutmak! Anılara ihanet değil midir? Anılar ki çocuğudur geleceğimizin. Nice zorluklarla dünyaya gelmiş, acısıyla, tatlısıyla büyütülmüş. Gerçi pamuklara saramıyoruz, çünkü kaktüs gibiler; dikenleri batıyor beynimizin her hücresine ama çiçek açtı mı, gözlerden yağmurlar boşanır.
Bazen diyorum ki, kapatma tuşu olsa beynimin, kendimi imha etsem sonsuza kadar. Ama demek ki dayanılır gibi daha, ondandır koruma moduna girmiyor hafızam. Şimdi "ne diyor bu kadın?" diyorsunuzdur içinizden ama kitabı okuduğunuzda ne demek istediğimi de anlayacaksınızdır.
Kahkahalar attığım da oldu, üzüldüğüm de. Ama çok büyük bir merakla okudum kitabı. Bazen bitmesin de istedim. 10 puan verdim. Çünkü her satırında durdum bir düşündüm. Tarttım okuduklarımı. Kendi konumumdan baktım olaylara. Yapmadım tek şey yargılamaktı. Diyor ki bir yerinde; "Şimdi içinizden beni yargılayanlarınız da olacaktır ama acele etmeyin.." Devamını ben getireyim, daha ömrünüzün sonuna gelmediniz. Yarın neler getirir, bilemezsiniz. Çok mu konuştum? Ay yazdım olacaktı. Çok var yazmak istediklerim ama, kitabı tavsiye ederim. Çünkü ben severek okudum.
Keyifli okumalarınız olsun.
Not: Hiç bir anı unutulmayı haketmiyor. En kötüsü bile geleceğimizin muhafızıdır.
·
3 plus 1
·436 views
Kitapı beğenmiş olmana sevindim. Zaten beş aşağı üç yukarı aynı gibiyiz;)
Ne kadar kendimize özgün özeliklerimiz olsa da çoğunlukla bir birimize benziyoruz. Bu yüzden her kitapı okuduğumda bunu abla da okumalı dedim. Beğeneceğine emindim.
Bir ara diğer önerdiğim kitapı da okumalısın. Şimdiden keyifli okumalar, musmutlu günler dilerim 😚🌹
Sana boşuna yayan reankarnasyonum demiyorum ki(reen de olabilir) Kız hazmedeyim bu kitabı, ona da sıra gelecektir:)
Seni çok seviyorum, bildiğin bir şey ama yine de duy istedim💙😚
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.