Her bireyin adı yalnızca "eksi 1"dir. Onlar sadece bir "şey"dir, bir kişi değil. Uzakta bir ışık daha sönmüş, bir defter daha kapanmış, anonim bir şarkı daha susmuştur. Dram ve ölüm dediğimiz, yaşanan teknik aksaklıklardır.
Birileri acı çektiğinde ve öldüğünde hepsi yalnızca birer sayıdır. Dünyadan sizin benim gibi bir kişi eksilmiş değil de bir "şey" eksilmiş gibidir..
İnsan, neoliberal sistemde artık birer "şey"dir. Datadır mesela. Alınıp satılır, kullanılır ve ondan istifade edilir. “Like”lar da "takipçiler"dir insan. Bir özne değildir de bizim kendi yüzümüzü seyredebileceğimiz aynalardır. Hem de gerçeği değil olmasını istediklerimizi gösterecek türden. Müşteridir, oy verecek olandır, görüntülenme sayısıdır ve retweet sayısıdır insan. Sayılar artarsa mutlu oluruz, azalırsa mutsuz. Sayılar önemlidir. Ancak sadece bir "şey" olarak ve her zaman kendimizden ötürü.
Yani şeyleri de sever, önemser ve korumaya çalışırız ancak her zaman bizden ötü
rü ve kendimiz içindir. Hiçbir zaman ondan ötürü bir nedeni yoktur. Ortada "o" diye bir şey yoktur. Hep biz ve bizim işimize yarayacak tarafları vardır. Şeylerin öznel bir dünyası, ihtiyaçları, talepleri, duyguları, kişisellikleri ve kendilerine ait alanları yoktur.Mevcut sistemde dünya "şeyler dünyası'dır artık. İnsanlar özneden çıkıp nesneye evrilmeye başlamıştır gözümüzde yavaş yavaş. Hâlâ seviyor, önemsiyor gibi göründüğü için fark etmeyiz çoğunlukla bu yapısal farkı. Ta ki kendimize soruncaya kadar, "Şey gibi mi seviyorum, özne gibi mi?" diye. Şey sevgisi, gerçek ilişki ihtiyacımızı karşılamaz. Karşıda
bir özne yoktur çünkü. Ortada iki kişi yoktur. Ben ve çok önemsediğim şeyler vardır. Bu nedenle boşluk büyür. Yalnızlık artar. Dünya iki kişilik değlidir. Bunca sevgi ve kalabalık görüntüsü içindeki bunaltının adı konulamaz. Oysa insanlar şey'lesmistir haberimiz yoktur. Hilal Bebek
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.