Gönderi
Pekala...
Hayatına son vermek isteyen bir adam, onu yaşamaya değer şeyler olduğuna inandırmaya çalışan bir kadın. Elle tutulur bir travma. Arkasında yazdığı gibi ağlayarak en sevdiğinizin şekerlemeyi yediğiniz hissiyatı veren bir kitap. Hem güldüren hem ağlatan, hem sevindiren hem depresyona sokan, hem doğru hem yanlış bir kitap.
Ana erkek karakterimiz hayat dolu biri. Eğlenmeyi, kendince maceralara atılmayı seven biri. Ancak bir gün başına gelen bir motosiklet kazası bütün hayatını değiştiriyor. Göğsünden aşağısını yani kollarını ve bacaklarını kullanamayacak hale geliyor. Artık özgür değildir. Vücudu hassaslaşmış, çok çabuk hastalanır hale gelmiştir. Hayatı hep eğlenceyle ve macerayla geçmiş Will başkasına bağımlı olma fikrine dayanamaz ve ölmek ister. Ve derken ana kadın karakterimiz Lou'yla tanışır. Lou değişik bir giyim tarzına sahip, kendi dünyası, kendi sınırları içine hapsolmuş, paraya ihtiyacı olan bir genç kızdır. Bulabildiği tek iş ise Will'e bakıcılık yapmaktır. İki ana karakterimiz bu şekilde tanışıyor ve bizde tüm kitap boyunca ikilinin arasındaki ilişkiyi ve Lou'nun Will'i yaşamın güzel olduğuna inandırmaya çalışmasını okuyoruz. En azından spoilersız anlatabileceğim kadarıyla konu böyle.
İlk olarak yazarın dili başta beni itse de sayfalar ilerledikçe kitabın içinde kaybolmaya başladım. İlk iki gün neredeyse hiç okumadım ama şu son üç günde gözlerim ağrıyana kadar bu kitabı okudum. İki ana karakter arasındaki o hafif çatışmalı ama eğlenceli ilişkiyi sevdim. Konusu tam benlik zaten. Ana karakterlerden birinin hem duygusal hem de fiziksel olarak yardıma ihtiyacı var ve biz bundan doğan bir aşk hikayesini okuyoruz. İki karakterin birbirine devamlı destek olmaları çok güzeldi.
Buradan sonrası biraz spoiler olabilir:
İlk olarak Patrick Lou ilişkisi bence daha erken bitmeliydi. Kitap boyunca Patrick'in kötü bir şey yapmasını ve bu yüzden ayrılmalarını istedim ama her ne kadar bunu söylemek istemesem de ayrılmaları konusunda Patrick haklıydı, yani adam gerçekten gerçekten gerçekten haklıydı. Burada Lou'yu savunamayacağım. Yine de ayrıldıkları için mutlu oldum mu? Elbette ahahah. Yüzlerce sayfa bekledim, sevinmesem olmazdı.
Ve gelelim kitabın sonuna... Kİtabın sonunu düşündükçe bile içimden bir şeyler kopuyor. Böyle bitmemeliydi. Bakın kitabı sabah bitirdim ama hala o sonun etkisindeyim, gerçekten böyle bitmemeliydi. Bir insanın intiharını önemsiz bir şey gibi gösteren bir sondu. Kitap boyunca "Bu onun hayatı, canına kıyıp, kıymayacağı ona kalmış" konusunu sevmedim. Bir insanın kendi canından vazgeçmesi bu kadar küçümsenmemeliydi ve bu kadar umut dolu bir kitaba böyle bir son olmamalıydı. Ya Will gibi intiharı düşünen bir kişi bu kitabı okursa? Sizce bu kitap, o kişiye yanlış düşünceler aşılamaz mı? Will karakterini de çok sevmeme rağmen sondaki kararı yüzünden onu affedemem, bu kitap böyle bitmemeliydi.
Sonunu her ne kadar bir türlü kabullenemesem de kitabı okumak bana genel olarak çok zevk verdi. Bu aralar okuduğum kitapların çoğu bir fiyaskoydu bu yüzden bu kitap çok iyi geldi. İkinci kitabı da bir ara okurum, filmi de izlerim. Kadroda sevdiğim oyuncular var. Travma geçirmek istiyorsanız da tavsiye ederim :)
·
186 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.