Önceki Şia, özgürce Kerbela’ya gidemeyen, Hüseyin’in adını ağzına
alamayan ve hatta dinî amellerini gözler önünde yapamayan,
sürekli takip altında, sürekli işkence altında ve zindanda
bulunan ve takiyyeye sığınmış mahkûm ve güçsüz bir azınlıktı.
Şimdi aynı Şia, en büyük resmî güçlerin kendisini koruduğu ülkeye
hâkim büyük bir güce dönüşmüştür. Hatta sürekli olarak
Şiîliği ezen ve herkesi Ali sevgisi adıyla ve suçlamasıyla yakalayan,
işkenceye uğratan aynı kutup, şimdi kendisini, “Rıza’nın
eşiğinin köpeği” olarak kabul eder. Büyük zafer!