KELİMELERSİZ BİR GÖKYÜZÜ İSTİYORUM
Şimdi, hiçbir kavramı sahiplenmeyeceğimiz bir göğe davet ediyorum sizi. Orada asıllar var, kılıflar yok. Anlamlar var, kelimeler yok. Her şey var, hiçbir şey yok. Çıplaklık. Duygular. Benzerlikler. Ve karşılaşma. Kendinle...Sonra kelimeleri çağırırız yine. Önce bir sessizlikte tanışalım.. Öyle ya herkes birbirinin kelimelerine düşman ya da onlara sevdalı. Ben senin dinine düşmanım mesela, sen benim dinsizliğime. Benim öykümde bacaklarıma cetvelle vuran yaşlı bir amcadır din. Senin öykünde tespihine hor bakan gözlerdir dinsizlik. Halbuki ikimiz de nefretle bakan gözlerden yaralıyz. İkimiz de, aynı şiddeti farklı isimlerde tanımaktayız. Bir- birimize taş atarken aynı yerden kanamaktayız. Yaradaşken, "dindaş"ken, "dinsizdaş"ken tanışamayanlardanız.
Kelimeler lazım dostum, kelimeler. Seni anlamak istiyorum. Seni duymak istiyorum. Seni dinlemek istiyorum. Bazı kelimelerin ruhlarımızda ve öykülerimizdeki anlamı aynı insan soyundan. Bolca kullanalım onları içimizden ve de dışımızdan. Fakat, yıkalım o el yapımı kavram putlarını... İyiyi, kötüyü, ötekini, berikini, kirliyi, temizi... Onların olmadığı bir yerde buluşalımki karşılaşmak mümkün olsun, ki tanışalım.
Davetimdir size; kelimelerin üzerindeki bir göğe çıkalım. Çoğumuzun kardeş, çoğumuzun yoldaş, çoğumuzun yaradaş, çıplak ve insan olduğu yere. Göreceğiz ki batılın içinde bir hak, düşmanın içinde bir dost, karşıtın içinde bir aynılık var.
Insan ne kadar farklı olabilir ki?
Doğumu, ölümü, yası, yükü...
Korkusu, kavuşması, kaybı...
Kumaş aynıdır farklı dikilmiştir sadece.
Farklı kılıklarda karşımıza çıkar korkularımız. Kavramlar, özü perdeler. Köklerimizle kulaklarımız arasina paravan çeker. Sen de korkuyorsundur ben de; adımıza 'yabancı' derler. "Hilal Bebek / Çemberin Dışı
Sayfa 226 - Tara kitapKitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.