Kalbine giremediğiniz çocuğun beynine giremezsiniz!
"İyi ki öğretmen olmuşum.
İyi ki kalplere dokunmuşum." (s. 11)
Bir kitap bir insanın hayatında neleri değiştirebilir?
Her şey yıllar önce yatılı okullara dair bir kitap okumamla başlamıştı: 
Güneşin Çocukları
O gün okuduğum o kitabın etkisiyle 1. tercihim olarak yazdığım ve 9 yıldır çalıştığım yatılı köy okulundaki görevim şu incelemeyi yazdığım sıralarda sona erdi.
Bazı vedalar kolay olmuyor.
İlk göz ağrıları unutulmuyor.
Yaşanmışlıklar insanın gözünün önünden gitmiyor.
Öyle ya da böyle yatılı okul maceram sona erdi. Geriye arkamdan ağlayan onlarca çocuk bıraktım. İsterdim ki ben giderken gülsünler ama bunu kendim bile başaramadım.
Ve şimdi kendim de öğrenciliğini yaptığım, yıllarca sıralarında okuduğum başka bir okula yönetici olarak tayin oldum. Bu kavramı da hiç sevmem. Yönetici neyse! Öğretmenin işi öğretmek, öğretirken öğrenmektir, gerisi hikaye!
Her Şey Bir Öğretmeni Sevmekle Başlar
Eseri okuma sürecim de tesadüfen meslek hayatımdaki çalkantılı günlere denk geldi. Okudukça fark ettim ki ne çok ortak noktamız var yazarla...
Masum köy çocukları ile mesleğe başlamak,
Köy yaşamının zorlukları ve güzellikleri,
Farklı bir coğrafya ve oraya, insanlara uyum süreci,
Birçok ilki öğrencilerle birlikte yaşamak,
Onlarla gülerken onlarla ağlamak,
Kimi günler işe otostopla gidip gelmek,
Yeri geldiğinde gözyaşı yeri geldiğinde burunlardan akan sümüğü silmek ama bundan dahi huzur bulmak...
Öğretmen kimdir?
Çok güzel bir tanımlama geçiyordu eserde:
"Öğretmen, bulunduğu ortamda çiçek açtıran kişidir."
Zorluklardan, imkansızlıklardan şikayet etmek yerine üstesinden gelmeyi bilen kişi. Takdir beklemeden işini yapan, sorumluluklar alan, çoğu zaman bu uğurda ceza dahi yiyen, araba çıkmayan karlı dağ okullarına koşa koşa giden kişi.
Tüm bunlara rağmen "üç ay yatıyorlar" damgası yiyen kişi.
Atanmak için bin bir sınava mülakata giren, aday, sözleşmeli olan, yeterliliği bir türlü kabul görmeyen kişi...
"Hep çocuk kalmak istiyorum. Yetişkinler hep hayal kırıklığı yaratıyor bende." (s. 153)
Yıllardır şunu söylerim: Çocuklarla uğraşmak yetişkinlerle uğraşmaktan hem kolay hem keyifli. Şunu dediğinizi de duyar gibiyim: "Z kuşağı ile uğraşmak öyle olmuyor ama!" Kuşak bizim kuşağımız, kuşağı yetiştiren de biziz. Hem Y kuşağı olarak biz de çok başarılı bir üretim sayılmayız değil mi?
Muhtemelen henüz yolun başlarında olan bir yazar. Meslek heyecanını, bu heyecanını yazıya döküşünü oldukça başarılı buldum. İsteyerek, sosyal medyadan da destek alarak birçok güzel şey başarmış. Olmayacakları oldurmuş. Okunmasını, örnek olmasını, mesleğin kalıpların dışına çıkmasını yürekten diliyorum.
Güzel günler, güzeli isteyenlerden ziyade güzele emek verenlerin vesilesiyle gelir. Bu yolda adımlar atan herkese selam olsun!
·
2 plus 1
·1,967 views
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.