Kitabı çok beğendim. Öncelikle kitabı neden beğendiğime gelelim. Ben hayatın içinden gelen her şeyi severim. Beni geçmişime götüren, güzel anları anımsatan, bana çocukluğumu çiçekli bir pencereden sunan şeylerin yeri ayrıdır. Bu ister bir kitap olsun, ister sıradan bir oyuncak… Bu kitapta da bunların hepsi bana sunuldu. Kitabın konusu sizi sarıyor. Zaten sayfa sayısı da makul olduğu için, sizi sıkmıyor. Hızlı bir anlatımla anlatmış yazar olayı. Aslına bakarsanız, ben kitapları uzun uzun okumayı severim ama günümüz okuyucu kitlesi gittikçe azaldığı için böyle kısa romanlar da gerekli Türk edebiyatına. Az ve öz, yerinde bir anlatım, diyebilirim. Kitabın tek beğenmediğim noktası yazardan kaynaklı olmayan editörlük kısmı oldu. Bu da ikinci bir baskıda halledilebilecek bir konu olduğu için üzerinde durmak istemiyorum, önemli olan özdür. Helin karakterinin güçlülüğü, pes etmeyişi ve arkadaşı Elif’le olan dostluğu beni çok etkiledi. Açıkçası güçlü kadınlara da bir gönderme var. Güzel bir gönderme… Bir de dostluk… Dostluğu yazar konunun içine çok güzel emdirmiş. Aşkla aşık olmama arasında kalır ya bazen insan, arafta işte tam da orada kalmış bir kahraman sunuyor bize yazar. Acaba aşık mı değil mi, diye sürekli kitabın ilerlemesini bekliyorsunuz. Kitabın sonuna gelince her şey rayına oturuyor ve kitabın gerçek hayattan çıktığı, yaşanmış bir olay olduğunu açıkça anlıyorsunuz. Yazarın kalemine sağlık… Umarım yazarlık yolunda verdiği mücadele bir gün önüne gül yapraklarıyla örülür.