#kitapağacıdevrialem kulübümüzle birlikte okuduğumuz "Saçında Gün Işığı" İkinci Dünya Savaşından sonra dünyaya gelen Subhash ve Udayan isimli iki kardeşin Hindistan'ın Kalküta şehrinde başlayan ama orada tamamlanamayan hikayesini anlatıyor. Çocukca masumluklarla geçen bir dönemden sonra, üniversitede farklı bölümleri tercih etmeleri, Udayan'ın siyasi tercihi nedeniyle bir örgüte katilmasiyla başlayan olaylar dizisi Subhas'ın çalışma amacıyla Amerika'ya gitmesiyle başlıyor. Aslında iki kardeşin anne ve babasını bir noktada sabitlersek, ki onlar Hindistan'dan hiç ayrilmiyorlar, olay örgüsü bu iki kardeş ve Udayan'ın eşi Gauri üçgeninde gelişiyor bir süre. Daha sonra bu üçlüye Gauri'nin kızı Bela'da katılıyor. Karakterlerin kendi içsel yolculukları, psikolojileri, birbirleriyle etkileşimleri okuru kitaba bağlıyor ya da kendi adima benim için öyle oldu. Hindistan'da kalan ve evlenen Udayan, kendi idealleri peşinde gidince, 1960'ların sonuna denk gelen siyasi konjoktürün de etkisiyle Mao'cu Naksalit hareketine üye olur. Tam da bu sıralarda Subhash Amerika'da Rhode Island'a yerleşir ve çalışmaya başlar. Bir yanda özgurlükler ulkesi Amerika, diger yanda baskıci bir rejimin bunalttığı insanlarin yaşadığı Hindistan. Aradaki farkı o kadar net ortaya koyuyor ki Jhumpa Lahiri, bunlari okurken bir an kendi ülkemizin gidisatını da sorgulamadım değil (bunu da belirtmeden geçemeyeceğim). Burada karakterlerle ilgili analizlere girersem kitabı okumamış olanlara ipucu vermiş olacağim ama gerek Gauri'nin gerekse Subhash'in kendi içinde yaşadıklarını, Gauri'nin geçmişte istemeden sebep olduğu bir olayın etkisiyle mi agresif davranışlar içinde olduğunu sayfalar ilerledikçe değerlendirme imkanı bulabildim. Sözlerimi bağlarsam, yazar aslında yarım kalan hayatları, hasreti, şiddeti, bağımsızlığı, hem belli sınırlar içinde yaşayan insanlar üzerinden hem de bir göç hikayesinin kahramanları üzerinden zamanda gidiş gelişlerle, geri dönüşlerle biz okurlarına gayet sade bir dille anlatmayı başarabilmiş. İşte bu sadelik de kolay okunan bir eser ortaya koymuş. Yine de ben, insanların duygularında böylesine katı olmasını, bencil olmasını, kendi başarısı ya da özgürlüğü için kendi evladına, yakınlarına böyle yabancılaşmasını, duygusuzlaşmasını anlayamıyorum anlayamayacağım da. (burada ne kasdettiğimi kitabı okuyanlar anlayabilir)

Saçında Gün IşığıJhumpa Lahiri · Domingo Yayınevi · 2014135 okunma

·

41 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seda Ediz