“Bu dünyaya bir duygu olarak gelseydim baştan ayağa hasret olurdum.”
#kitapyorumu
“Feribe çektiği aşk acısından kurtulmak için acı verici anıları unutturabileceklerini iddia eden bir merkezden unutma dersleri almaya başlar. Feribe evlidir.Hem kocasını aldatmış ve bunu söylememiş olmasının suçluluğu ile hem de sevdiğini zannettiği adamın onu terk etmesinin acısı birleşince girdiği depresyonla hayatındaki en büyük sorunun sevgilisi tarafından terkedilmek olmadığını farkeder. Geçmişin travmaları hepimizde olduğu gibi Feribe’nin de peşini bırakmamış onun hayatını asla yapmam dediği noktalara sürüklemiştir.
~ Travmalarımız bize bir tekrarı yaşatarak bir yarayı işaret ediyor. Fark edersek yaralarımıza şefkat gösterebilirsek yasını tutup onu uğurlayabilirsek ki çok zor iyileşiyoruz.
~ Feribe kendini affedebilecek mi? Hayatını kendini bulabilecek mi? Yaralar onu nasıl bir insan haline getirecek? Tüm bunlar o kadar güzel cümlelerle anlatılmış ki sayfalarca altını çizdim.
~ Kitabın bir yerin de karakterlerden biri annesinin sahip çıkamadığı insanlar daha zor unutuyor iyiki onlardan değilim diyordu.
Feribe’de orada şöyle düşünüyordu;
“Annesinin büyütmediğini yaraları büyütüyor.”
Ne kadar acı ne kadar doğru…
~Son zamanlarda okuduğum en güzel kurgulardan biriydi. Çok tavsiyedir. Nahif kalpler okurken bir peçete bir papatya çayı alıp okusunlar.
.
.
.
“Eğer tutunacak sağlam bir dalınız yoksa, dünya bizi kırpan,güden,yola getiren ümitsiz, isteksiz, sefil meczuplara dönüştüren heves kırıcı bir yerdi. Hayat öldürürdü. Zaten yaşamın nihai amacı ölmek değil miydi?
.
.
“Geçmişe ait ne varsa hepsi yaraya ve yasa dahildi. Ait olmadığım zamanlar bile. Eski fotoğraflarda eski filmlerde ve tabi eski yaşamlarda bir saha gelmeyecek günlerin hasreti asılıydı.” 
Unutma Dersleri 
Nermin Yıldırım
·
1.264 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.