Osmanli'nin son dönemlerini anlatan "Zeytindagi" kitabini bitirip kapagini kapattim fakat kitap kapagi kapatmaya benzemiyor, bir devrin kapanip, yeni bir devrin acilmasi... Cemal Pasa'nin Suriye'de, Filistin'de, Hicaz'da emir subayi olarak görevde bulunmus Falih Rifki Atay, ne acilar, ne badireler, zorluklar ve yokluklar yasayarak bu günlere geldigimizi acikca gözler önüne seriyor. ......"1913'de bir Mustafa Kemal, yüzyıl sonrası için bile hayaldi,fantazi romanlarında bile yeri yoktu."...(s.30) ...."Bu zatın kim olduğunu sordum. -Mustafa Kemal bey,dedi. Sonra biraz şaşıca gözlerini manalaştırarak,ilave etti: -Yamandır!"... (s.32) #alıntı ALLAH'A ISMARLADIK Bir sabah kumandanin odasina girdigim zaman, gözlerinin aglamaktan yorulmus oldugunu gördüm: Kudüs ingilizlerin elinde idi. Karargahin icinde: "Kudüs düstü!" sözü ölüm haberi gibi yayildi. Daha simdiden Beyrut'a, Sam'a, Halep'e gözyaslarimizi hazirlamak lazimdi. Artik yalniz Anadoluyu ve Istanbul'u düsünüyorduk. Imparatorluga, onun bütün rüyalarin ve hayallerine, Allah'a ismarladik! Yüz binlerce cocugunu memesinden sökerek alip götürdügümüz bu anaya, simdi kendimizi ve pismanligimizi getiriyoruz... Istasyonda bir kadin durmus, gelene gecene: - Benim Ahmet'i gördünüz mü? Diyor. Hangi Ahmet'i? Yüz bin Ahmet'in hangisini? Yirtik basmasinin altindan kolunu cikararak, trenin gidecegi yolun, Istanbul yolunun aksini gösteriyor: - Bu tarafa gitmisti, diyor. O tarafa? Aden'e mi, Medine'ye mi, Kanal'a mi, Sarikamis'a mi, Bagdat'a mi? - Ahmet'imi gördün mü? Hayir... Hic birimiz Ahmet'ini görmedik. Fakat Ahmet'in herseyi gördü en alasindan cehennemi gördü. Simdi Anadoluya, batidan, dogudan, sagdan, soldan bütün rüzgarlar bozgun haykirisarak esiyor. Anadolu, demiryoluna, soseye, han ve cesme baslarina inip cömelmis, oglunu ariyor. Vagonlar, arabalar, kamyonlar, hepsi, ondan, Anadolu'dan utanir gibi, hepsi istanbul'a dogru, perdelerini kapamis, gizli ve cabuk geciyor. Anadolu Ahmet'ini soruyor. Ahmet, o daha dün bir kursun istifinden daha ucuzlasan Ahmet, simdi onun pahasini kanadini kismis, tirnaklarini büzmüs, bize dimdik bakan ana kartalin gözlerinde okuyoruz. Ahmet'i ne icin harcadigimizi bir söyleyebilsek, onunla ne kazandigimizi bir ana ya anlatabilsek, onu övündürecek bir haber verebilsek... Fakat biz Ahmet'i kumarda kaybettik!

ZeytindağıFalih Rıfkı Atay · Pozitif Yayınları · 201110k okunma

·

55 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

cennet