Evet uzun zamandır okunmak için rafımda bekleyen, hatta kısa bir vakit önce başlayıp -birtakım telaşlardan- yarım bıraktığım ve nihayet okuyabildiğim bir eserle geldim sizlere. Özgür Doğan'ın okuduğum ilk eseri #çünküdeccalinsanoğlununtakendiydi . Açıkçası ilk kez okuduğum yazarlara karşı önyargılı olmam ama beklentiyi de yüksek tutmam, okuyup görelim mantığıyla başlarım eserlere. Lakin eseri beğendim. Belli bir konu üzerinden ilerlemesi, dönem olaylarına vakıf olup tarihle desteklenmesi ve kurgunun kopmadan nihayete ermesi açısından güzel bir eserdi. Gelelim eserin konusuna... Şöyle bir 1939 yılı ile başlayıp 40'larla devam ediyor eser. Halkın ikinci cihan harbine giriliceğinden korkusu, bir kısmının savaş yorgunluğu bir kısmının yangına körükle gitmek istemesi ve döneminde bir fırtına gibi esen Hitler... Trakya'nın bir vilayetinde yaşayıp giden ailenin bu durumla en iç içe olan bireyi de babaları... İsmet Paşa'ya yakın olmak demek elbet her bilgiye de herkesten önce sahip olmak demek. Kahvehanelerde durumun vehametinden dem vurulup yer yer tartışıldığı, kimsenin hiçbir şeyden emin olmadığı zamanlar... Bu karışıklık içinde aileye yeni gelen bir Yahudi kız Azra (Ezra). Kardeşi katledilmiş, anne babasından ayrı kalmış lakin geldiği aile, kızları gibi sahipleniyor onu. En büyük zevklerinden biri kitap okumak. Çünkü bu zamanın hızlı akmasını sağlayan tek şey. Bir yandan ailesinin gemiyle kurtulmasını bekleyen Azra'nın bir yandan da ailenin oğluyla evlenme planları vardı oysa. Ama ailesi kurtulmadan asla mutlu olamazdı. Bazen olaylar geldi mi hep üst üste gelir. Kötü bir olay olur, en kötüsü bu dersin ama her zaman beterin daha beteri vardır. Azra için çizilen kader yolunun da sadece gül bahçelerine çıkan tarafları yoktu. Günümüzde de savaşların pek çoğunun nasıl mertçe yapılmadığına, canı yananın hep ilk önce masumlar olduğuna ve savaşın neler neler götürdüğüne şahitlik ediyoruz. 40'lı yıllar da aynı böyle... Kana susamışların acımadan saldırışları, insanları hayvanlar gibi kamplara kapatıp bazense yollara döküp ölüme mecbur etmeleri... Hatta işkenceleri, tecavüzleri... O zamandan bu zamana 80 yıl geçmiş diyorsun ama bakıyorsun ki zulüm hiç değişmemiş.

Çünkü Deccal İnsanoğlunun Ta KendiydiÖzgür Doğan · Mersin Büyükşehir Belediyesi Mersin Kent Kitaplığı · 20222 okunma

·

48 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Feyza Uçak