Biraz spoiler içerebilir!
Bu kitabı okumadıysanız eğer elinizdekini bir kenara bırakıp okuyun derim. Çocukluğunu yitirmemiş her bireyin bu gerçek hikayeye karşı aynı duygu ve düşünceyi hissedeceğinden eminim. Olay Berlin'de yaşayan Buruno adındaki küçük çocuğun asker babasına verilen görev üzerine Polonya'ya taşınmalarıyla başlıyor. Üç katlı evlerinden gözüken kamp tahmin edebileceğiniz üzere Auscwitz denilen Nazilerin Polonya'da bulunan büyük toplama kampıdır. (İnsanları çocuk- kadın, genç- yaşlı demeden topluca gaz odalarında diri diri yaktıkları bir katliamın olduğu yer.) Ve bu yerde çok saf duygulara sahiplik eden 9 yaşındaki iki çocuk. Buruno ve Shmuel. Bu iki farklı dinden olan iki arkadaşın hazin hikayesini anlatıyor. Naziler Almanyası ile ilgili daha fazla bilgi edinmek isteyenler için uygun bir kitap değil fakat bir temel atmak isteyenler için tavsiye ederim. Ben bundan sonraki kitaba haftaya başlayacağım. Zira bünyem bundan fazlasını kaldırmıyor.
SON OLARAK;
Benim naçizane düşüncem şu kısacık ömrümüzde insanları din- dil ve ırkıyla yargılamak yerine suçlu olanları yargılayıp gereken hukukun sağlanması yönündeyim. Toksit bir görüş olmadığı sürece İNSANLARIN FİKİR VE DÜŞÜNCELERİNE SAYGI DUYUN! İnsanlar konuşa konuşa hayvanlar koklaşa koklaşa derler ya, işte o hesap bizler de insanları iyi- kötü diye yorumlamalı bununla ilgili hukuk yoluyla gerekeni yapmalıyız. Böyle aptalca insanları hiçbir suçu yokken canlı canlı işkence edip katletmeyi doğru bulmuyorum. Bizi biz yapan şey AKLIMIZ VE MERHAMETİMİZ. O yüzden lütfen bu kitabı yada şu satırlarımı okurken bir düşünün. 1940 ile 45 yılları arasında 1.1 ila 1.3 milyon Yahudi soykırıma uğradı. Günümüzdeyse Yahudiler Müslümanlara aynı şeyi yapıyor. Neyi paylaşamıyoruz. Bugün varız yarın ise ne olacağı tam bir muamma. Bu dünyayı sevgi ve barışla iyileştirmeliyiz. Sırf farklı düşünüyoruz diye birbirimizi öldürmemeliyiz. Hepimiz insanız belki fakında değiliz ama dinimiz dilimiz farklı olsa da aynı şeyi düşündüğümüz aynı durumlara üzüldüğümüz noktalar oluyor ve sırf farklı bir inanışa sahibiz diye kendi insanlığımızı öldürüyoruz. Çocukluğumuzu.
Diyeceklerim bu kadardı. Buraya kadar okuyanlara teşekkür ederim. İkinci kitap 
Artık Hiçbir Yer Ev Değil 'de tekrar buluşabilmek dileğiyle...
·
1 plus 1
·160 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.