kafan çok karışık , gönlün mahzun, gidişat iyi değil,
filistin var gündemde; derin acılar, ölümler ve teslimiyet...
aklımda ve kalbimde bu acıları teskin edecek bir kıssa, bir hadis, bir ayet arıyorum bulamazsam ölürüm herhalde evet ölürüm!
ruhu ölen bir insanın cesetten farkı ne?
düşünüyorum uzun uzadıya, aklıma önce Efendimize ve Müslümanlara yapılan boykot dönemi geliyor. bebeklerin açlıktan ağladığı, annelerin çaresiz kaldığı, özgürlüklerin kısıtlandığı bir dönem. eğer yanlış hatırlamıyorsam dışarıdan yardım da pek giremiyordu. zaten kimden yardım umabilirlerdi ki tüm müslümanları bir yere tıkıp her haklarını gasp etmişlerdi. yani dışarıda müslüman kardeşleri mi vardı yardım yollasın? off taş düşeydi başıma da söylemeseydim bunu Ebu Ubeyde'nin sözü geldi aklıma "sizden hiçbir şey beklemiyoruz ancak yardımları içeri getirtemeyecek kadar mı acizleştiniz?" başıma taş düşmedi ama yarıldı şu an.
aç bırakılan zulme uğrayan müslümanlar tıpkı boykot yıllarındaki gibi ama bir farkla bu sefer bir sürü müslüman var onları dizi izler gibi izleyen neyse bu çok ağır geldi başka bir şey düşünmeliyim.
dayanamıyorum anlıyor musun bunca acı nasıl çekiliyor? nasıl bir anne bi anda tüm evlatlarını toprağa verip "hasbunallahu ve ni'mel vekil" diyebiliyor, ben nasıl bu kadar acizim bu teslimiyeti ben nasıl kendimde bulabilirim var mıdır bir yerlere gizlenmiş bir biçimde beni bekleyen yakîn... ahh filistin anneleri ne mübareksiniz siz alınları öpülesi kadınlar, öyle yiğitlerin annelerisiniz ki yetişirse islama asker olan, ölürse şehitlik makamına erişen... Allah'ım çok korkuyorum huzurunda hesap vermekten de filistinlilerin yüzüne bakmaktan da.. artık hayal etmemeye çalışıyorum mescid-i aksa'ya gitmeyi, gidersem bana nerdeydiniz derlerse ne derim? ahiret daha çetin diyorlar peki ya orada ne yapacağım? nasıl hesap vereceğim? Allah'ım aklıma mukayyet ol. Allah'ım ümmete birlik nasip et..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.