Fatih Karaman: "Ölümü Öldürdü Gözlerin": Ölümü Öldürdü Gözlerin Ay yanığı bir gecede Yirmi dokuz harf var, yüreğimin ortasında dizginlediğim İçimde tersi düz eden bir yara var Küf tutmuş bedenimde yıllar yılı gizlediğim Sorma bana ne nolur, marifetten değil bu sessizliğim Menekşe kokusu aramaktan araftayım Lal olmuş yangından kurtulan bedenim Bilmem ki şimdi nerdeyim Iraktan yakın, yakındanda uzakta bir...

Ölümü Öldürdü Gözlerin

Ay yanığı bir gecede Yirmi dokuz harf var, yüreğimin ortasında dizginlediğim İçimde tersi düz eden bir yara var Küf tutmuş bedenimde yıllar yılı gizlediğim Sorma bana ne nolur, marifetten değil bu sessizliğim Menekşe kokusu aramaktan araftayım Lal olmuş yangından kurtulan bedenim Bilmem ki şimdi nerdeyim Iraktan yakın, yakındanda uzakta bir semtteyim Naçarım; Tanımsızlığın tanımını yitirdiği yerdeyim Zamansızlık zamanının ortasında Bin asır yanıp sarıya çalan Sonra bin asır daha yanıp kırmızıya boyanan Ve binlerce asır yanıp siyahlaşmadan kararan Karadan da katranı çıkaran, cehennemdi gönlüm Şimdilerde kabrime sızan bir ışığın esaretindeyim Tiril tiril titreyen bir alevle yanıyor Yusufçukların kanatsız uçuştuğu yüreğim Bir sebep aramaktan Meczubum, ayrı bir çaresizlikteyim Çaresi sebebinde gizli Sebebi eylülümsü bakan gözlerin Dilim dilim bölsem diyorum, zamansızlığı asırlara Bin bir bulutta toplanıp şahit olsa bu mahmurluğa Boşansa tüm bulutlar mürekkep olup yağsa Sığmaz mısralara sözlerim Çünkü; ölümü öldürdü gözlerin Çünkü; ölümü öldürdü gözlerin yazar:fatih karaman

127 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fatih Karaman