Söylediler yandım kul oldum:(
Yorgun ve mutsuzum çaresiz ve hissizim alıp başımı gidesim var ama yapacak gücüm yok küçük bir umut arıyorum ama bulamıyorum öyle yoruldum ki cabalamak bile istemiyorum iyi düşünsem olmuyor kötü düşünsem kendime yakışmıyor ne yapicagimi bilmiyorum ağlamak istiyorum ama sesli göz yaşlarımi saklamadan sessizce değil haykıra haykira bağırarak bırakıp gitmek istesem de insan canını geride biraka bilir mi sana zarar verende canından biri değil miydi? Üzme diler mi seni? Kırmadılar mi kalbini? Hayaline sevindiler mi yoksa hayalinle dalga geçip senden birşey olmaz dediler mi? Ne zaman mutlu ettiler veya etmek için uğraştılar benim canımı yakan benim ailem oldu her defasında yabancı bir insanın yaptigi canını yaksads ailen kadar yakmazdi ben ailemden bıktım bugün onlardan nefret ettiğimi anladım onlara karşı kalbimin taşlaştiğini fark ettim üzüldüğüm şey onlara olan öfkem değildi onlara olan kırgınlığım onların yanında olduğum ama onların elinden tuttuğu bile olmadı benim annem babam vardı ama ne aldığım nefes oldu nede tutuns bildiğim bı hayat oldular bana bana bir hiçten farkım olmadığımı ogrettiler ben arkadaş veya dost yapmak bile istemiyorum biliyor musunuz aslında ben hiç konusmak istemiyorum öyle çaresiz ve bitkin halimle susup oturmak otururkende hayatımı sorgulamak istiyorum veya yorganımi örtüp uyanmamk ben mutlYorgun ve mutsuzum çaresiz ve hissizim alıp başımı gidesim var ama yapacak gücüm yok küçük bir umut arıyorum ama bulamıyorum öyle yoruldum ki cabalamak bile istemiyorum iyi düşünsem olmuyor kötü düşünsem kendime yakışmıyor ne yapicagimi bilmiyorum ağlamak istiyorum ama sesli göz yaşlarımi saklamadan sessizce değil haykıra haykira bağırarak bırakıp gitmek istesem de insan canını geride biraka bilir mi sana zarar verende canından biri değil miydi? Üzme diler mi seni? Kırmadılar mi kalbini? Hayaline sevindiler mi yoksa hayalinle dalga geçip senden birşey olmaz dediler mi? Ne zaman mutlu ettiler veya etmek için uğraştılar benim canımı yakan benim ailem oldu her defasında yabancı bir insanın yaptigi canını yaksads ailen kadar yakmazdi ben ailemden bıktım bugün onlardan nefret ettiğimi anladım onlara karşı kalbimin taşlaştiğini fark ettim üzüldüğüm şey onlara olan öfkem değildi onlara olan kırgınlığım onların yanında olduğum ama onların elinden tuttuğu bile olmadı benim annem babam vardı ama ne aldığım nefes oldu nede tutuns bildiğim bı hayat oldular bana bana bir hiçten farkım olmadığımı ogrettiler ben arkadaş veya dost yapmak bile istemiyorum biliyor musunuz aslında ben hiç konusmak istemiyorum öyle çaresiz ve bitkin halimle susup oturmak otururkende hayatımı sorgulamak istiyorum veya yorganımi örtüp uyanmamk ben mutlu olmadım olamadım olduramadilsr da ne çocukluk yasadim nede en güzel yaşlarımı yasaya biliyorum benim hayatım çalışıp yaranmaktsn oldu oluyords para getirirsem sevildim bı kere annem calismiyorsan defol git demişti insan demek ki gerçekten sevilmiyor Muş ben bunu ağlayarak yazıyorum saçma olsun olmasın anlatacak dost bulamadığım için ve tanımadığım insanların yorumunu almak için neyse bu kadar şimdilik ıg
Sayfa 1
·
1 artı 1'leme
·78 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.