Kendimizden genç ölümler karşısında bir suçluluk duygusu kaplar içimizi. Ama her ölüm aynı zamanda yaşamakta olduğumuzu hatırlatır ve biz de bundan gizli bir sevinç duyarız. Kaçınılmaz bir dürtü. “Ben değil, o!” Der içimizden bir ses. Sonra “neden ben değil de o?” Sorusunu sorarız. Çünkü yaşama bilinci bize bir biyolojik takvimi kavratmıştır, ondan doğan kabulle de “adil olan”a ilişkin belirlemeler yapmışızdır. Hem sevinç hem sorgulama suçluluk duygusunu oluşturur. “Sevinç” sefilcedir, arınmanın karşısındadır. Sorgulamamız ise bir sonuca ulaşamayacağından bize avunma olarak dönecektir. Suçluluk ve avunma… Ne kadar yakın duruyorlar. Böyle bir sunuş metniyle başlıyor şiir kitabı. Adnan Özer bu sözleri ile uzunnn bir süre düşünmeye itiyor daha ilk sayfalardan… Ahmet Erhan’ın yaşamından yaşadıklarından bahsediyor. Böylelikle biraz olsun anlayabiliyoruz bu kadar içli karamsarlık dolu satırları nasıl yazabildiğini. Hatta bir gün “Behçet Necatigil Ödülü’nün töreni esnasında orada bulunan Edip Cansever ona, “Evlat ne çok bahsetmişsin, daha gençsin oysa, kimden öğrendin ölümü…” diyecekti.” Gerçekten de o kadar derin anlam dolu kelimelerle anlatıyor ki ölümü kitabı okurken her şiir her cümle üzerine uzun uzun düşünüyor ve bu cümleleri nasıl çıkarabildi diye sorgulamaya başlıyorsunuz. Zaten sonrasında şiirlerin içinde kayboluyorsunuz… Ne diyeyim ki, okumanızı öneriyorum buraya istediğim kadar şey yazayım ama tek bir kelime bile şiirlerin hissettirdiklerini açıklayamacak. Ve kitabın da üzerinde yazan benim de en sevdiğim şu şiirle incelememi bitirmek istiyorum: “Anne ben geldim, ağdaki balık Bardaktaki su kadar umarsızım Dizlerin duruyor mu başımı koyacak? Anne ben geldim, oğlun, hayırsızın….”

Burada Gömülüdür 1. CiltAhmet Erhan · Kırmızı Kedi Yayınları · 20222,260 okunma

·

275 views

Emre Gündaş

@Emre_Gundas ·

20 February 06:42

Zihninize sağlık güzel bir inceleme olmuş Merve hanım🌟

Merve

@Meva2 ·

20 February 11:40

Teşekkür ederim 🙏

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve