Domaniç Dağlarının Yolcusu
"Şukûfe Nihal çeşitli gazetelerde, çıktığı yurt gezilerine dair izlenimlerini yayımlardı. Bu yazılarda, ülkenin ilerlemesi bakımından aydınlara çok görev düştüğünden, aydınların memleketle barışarak gezmeleri gerektiğinden bahsederdi. Geziler, onun sanatını zenginleştirici bir malzeme teşkil etmenin ötesinde, ideallerini örneklerle seslendirme imkânı da sağlıyordu. Çıktığı bu yurt gezilerinden birini, bir roman kurgusuyla şekillendirerek Domaniç Dağlarının Yolcusu (Bir Yurt Gezisi) adıyla 1946 yılında kitaplaştırdı.
Eser, aynı yıl Şakir Sırmalı yönetmenliğinde "Domaniç Yolcusu" adıyla filme de aktarıldı."
Milli mücadele ruhunun verdiği vatanseverlik aşkı ile Kurtuluş Savaşı'nda duyduğu bir hikâyenin peşinden, o dönemin şartlarında İstanbul'dan Domaniç'e doğru yola çıkan Şûkufe Hanım'a eşlik ediyoruz kitap boyunca.
Özellikle "köy" ve "köylü" kavramlarının üzerinde sıkça durulan kitapta oradaki kadınların ne denli yoğun çalıştığından söz ediliyor.
"Yazar, kalkınmanın köyden olacağını söyler. Köylünün içindeki musikiyi unuttuğunu ve bunun nedeninin köylüde değil aydın geçinenlerde aranması gerektiğini düşünür. Bir gezisinden örnek vererek Finlandiya'da kalkınmanın, Fin Prensesinin bile kendini köylüden yüksek görmeyip köyde çalışması ile elde edildiğini belirtir. Kısacası bir kahramanlık destanı bulamasa da Domaniç Dağları'nda yüzyıllardır hor görülen kaderi, bir türlü değişmeyen bir Anadolu gerçeğini bulur, yazar."
Gezi tarzında yazılmış eserin geneline baktığımızda okuyanda devam etme hissi uyandırdığını söylemek mümkündür. Ancak büyük bir hevesle yola çıkmasına karşın Şûkufe Hanım'ın bir sebepten ötürü hedefinden vazgeçmesi ise düşündürücü. Yine de akıcı bir dille yazılmış eseri zevkle okuyacağınızı düşünüyorum.
(ALINTILAR MEVCUTTUR.)
