Naçizane benden (fırından yeni çıktı)
Okuyucusu için yılın hangi yıl olduğunun öneminin olmadığı bir yılda dünyaca ünlü ressam ve söz yazarı J.W. belki de dünyanın en güzel sokaklarına sahip kartpostallık görüntüleriyle döşenmiş manzara karşısında hazırlığını yapmış çizeceğini iddia ettiği resminin son rütuşlarını yapıyordu. J.W.'nin Elindeki renk renk boyaları, henüz tamamlamadığı için kimseye göstermediği resmi ve karşısındaki muhteşem manzara herkesi heyecanla beklemeye sevk ediyordu. Bahsi geçen gün gelmişti. O manzaraya, manzaradan daha güzel resim eşlik edecekti. Tüm halk J.W.'ye meydan okumuştu. "Bizim sokaklarımızı, dağlarımızı, tepelerimizi, sonbaharda yaprakları dökülünce esrarengiz görüntü ortaya çıkaran ağaçlarımızı; el değmemiş içerisinde kurttan, kuştan, böceklerden ve doğallıktan yana olmayan tek bir şeyi dahi barındırmayan ormanımızı ve daha nice güzelliklerimizi çizebilecek, bu muhteşem manzarayı resmedip gerçeğinden daha güzel yansıtabilecek tek bir ressam dahi yoktur diye". J.W. bu meydan okumayı kabul ettiği için çok pişman olmuştu. Çünkü daha önce çıplak gözle görmediği bu yer gerçekten de hiçbir resim ile kıyaslanamayacak kadar güzeldi ama meydan okumayı bir kez olsun kabul etmişti. Geri dönüşü yoktu. Üç gün boyunca kafasında tasarladığı resmini çizip bitirmek üzere olduğunda resminin gerçek görüntüyle alakasının olmadığını ve gerçeğinden daha güzel olmadığını fark edince her şeyi yırtıp atmış paramparça etmişti. Tekrar başka bir resme başlamış yine aynı şekilde sonuçlanmıştı. Bir, iki derken kaç defa denediği sadece söylentiden ibaret sayılar duyulmuştu halk arasında. Kimse gerçeği bilmiyordu. Herkesin bildiği bir tek şey vardı. O da J.W.'nin meydan okumayı kabul ettiği ve meydan okuma için elinden geleni yapacağıydı.
Meraklı gözlerle bütün halk J.W.'ye ve üstü koyu renkli bir bez parçasıyla kaplı resme bakıyordu. J.W., meraklı gözlerle kendisine bakan kalabalığa bakıp bakıp iç geçiriyordu. "Ya beğenmezlerse, ya bütün emeğime gülerlerse, ya bütün dünyaya rezil olursam. O kadar çaba sarf edip yıllarımı verdiğim, alanında en önde gelen isim olduğum, sayısını bile bilmediğim ödüllerim heba olursa.." Zamanın, yüksek kaldırım taşına tırmanmaya çalışıp tırmanamayan yavru bir fare gibi hızla aktığı ama soğuk havada eriyen bir buz sarkıntısının eriyip bitmesi kadar geçmiyormuş hissi verdiği sıralarda J.W. titrek sesiyle meraklı gözlere seslendi: "Sanatsever, manzarası muhteşem K... kasabasının değerli insanları... Bugün neden burada olduğumu hepiniz çok iyi biliyorsunuz. Daha önce çıplak gözle hiç görmediğim kasabanızın bu muhteşem güzelliği karşısında, bir leyleğin yavrusunu yuvasından aşağı uçuruma attıktan sonra ona bakması gibi bakakalıyorum. Her ne kadar böyle bir güzelliğe, Allah'ın böyle bir güzellik yaratmış olmasına şaşmamak gerekse de bunu elimde olmadan yapamıyorum. İnsan, daha önce görmediği ve kendisine büyüleyici gelen şeylere hayretle bakıyor sonuçta. Ben de bundan dolayı hayretle ve aşıkane bakıyorum bu manzaraya. Korkarım ki bugünki iddiamı başarmış olsam da olmasam da bundan sonra buradan ayrılmam zor olacak. Belki de ayrılamayacağım. Bilmiyorum, bunu zaman gösterecek. Öyle ya da böyle, bundan sonra benim için bu dünyanın güzelliğini en iyi temsil eden yerin burası olacağından şüpheniz olmasın. Gelgelelim iddia olayına.. Hepiniz merakla güç bela çizdiğim, daha doğrusu hayatımda ilk defa karalama yaptığımı söylemem gereken resmimi bekliyorsunuz. O an geldi çattı. Korkarım ki hayatımda ilk defa istediğim bir şeyi başaramamış olabilirim. Bilmiyorum ama bildiğim tek şey, başarmış ya da başaramamış dahi olsam denemiş olmam. Hazırsanız bu denememi sizlere göstermek istiyorum." Herkes merakla o anın gelişine sevinmiş resmi görmeyi arzuluyordu. J.W. kalabalığa ufak bir göz gezdirdikten sonra eserinin üzerindeki bezi yavaşça alt tarafından tutup yere doğru çekmeye başladı. Üst tarafından küçük parçalar halinde görünmeye başlayan resim kendisini tamamen belli etmeye başlamadan bütün kalabalığı kendisine hayran bırakmaya başlamıştı. Muazzam tablo ortaya çıktığında kalabalık çıt çıkarmıyor sadece tabloyu izliyordu. Bir tablo tablo olalı ancak bu kadar güzel olabilirdi. İnsanlar, kasabanın mı yoksa muazzam derecede güzel olan tablonun mu daha gerçekçi olduğunu ayırt edemiyordu. Sanki ressam gördüğü manzarayı çizmemiş, çizilmiş bir manzarayı kasabaya monte etmiş gibiydi. Kasabanın sakinleri manzaraya da şaşırsa manzaradan daha manzara olan resme de şaşırsa ancak bu kadar şaşırmış olabilirlerdi. Açıklaması en zor kelimelerden olan hayat kelimesi bile bir yazar kaleminden açıklanılmış olsa ve bu açıklama bütün yazarlarca ortaklaşa onaylanmış olsa ancak bu kadar doğru ve düzgün bir benzerlik olabilirdi resim ile manzara arasındaki benzerlik kadar...
Havanın ve hayretle bakan gözlerin durgunluğundan anlam çıkarmak için her ayrıntıya dikkat etmeye çalışan J.W., durum hakkında hiçbir bilgiye sahip olamamıştı. Bütün halk sessiz sessiz tabloyu inceliyordu. Kimileri ise kendi arasında, " F... tepesindeki meşe ağacı tablodakindan daha cansız duruyor" gibisinden cümleler kuruyordu. J.W. önce korktu. Beğenilmedi diye düşündü. İyice gözlemlemeye çalıştı insanları. Yine hiçbir şey anlamadı. Kimse kendisine bir şey söylemiyordu. İyi ya da kötü, güzel ya da çirkin. En ufak bir söz gelmiyordu kulağına. J.W. baktı ki kimse kendisine bir şey demiyor, iyi ya da kötü bir söz ilişmiyor kulağına gideyim diye düşündü. Gideyim ki madem beceremedim bu işi bundan sonra bana gerek kalınmadığını öğrensin herkes. Başta da ben.. Senin neyine durduk yere iddiaya tutuşmak diye düşündü. Hiçbir şeye değil de becerememiş olsam bile uğraşmış olmama karşılık iyi bir şey söylemeleri lazımdı dedi. O kadarını hak ettim bence. Biliyordu ama bilmek istemiyordu, insanlar takdir edilmeyi sever, takdir etmeyi değil; kendisine teşekkür edilsin ister, teşekkür etmeyi değil; sevilmeyi ister, sevmeyi değil; beğenilsin ister, beğenmek değil...
(Sonunu çok daha farklı yere çekmek istiyordum ama burada kessem de güzel olur diye düşündüm. Umarım okunur ve beğenilir. Okuyanlardan olumlu olumsuz yorum bekliyorum:)
··
229 görüntüleme
Emeğinize sağlık 🙏 çok güzel yazmışsınız.... Yazılanlar her zaman bakidir.. kalıcıdır ..Siz yazmaya devam edin,devran döner bir gün bir bakmışsınız buralarda kitaplarınız da okunanlar arasında olur.👍
Not: Teşekkür edebilmek,takdir etmek, karşılıksız sevebilmek de güzel bir meziyettir..
Okul da ilk okuduklarım ile karşılaştırınca baya bir ilerleme kat ettiğini düşünüyorum var olan eksik bilgilerimle tabi bunları söylüyorum 😊 çok güzel ve anlami derin olan bir hikaye yazmışsın tebrik ediyorum.
İnsanoğlu sonucta çoğu zaman beklentiye gireriz karşı tarafın ne düşündüğünü bilmeden. Çalışmaların daim olsun 🙂
Çok çok teşekkür ederim 😊
Her ne kadar okuyucum olmasa da ilk okuyucularımdansın😂
Okul yıllarında saçma sapan diyebileceğimiz bütünlüğü, konusu, herhangi bir fikri olmayan cümleler karalardım. Şimdi ise ne kadar ilerledim bilmiyorum ama daha mantık ve duygu çerçevesinde yazmaya çalışıyorum. Okuyucuyu sıkmadan akıcılığı da olan cümlelere yöneliyorum. İnşallah da bunları bir eserde toplamayı düşünüyorum.
O gün tekrar değerlendirmenin almak isterim😂😂
2 sonraki yanıtı göster
Tacettin kardeşim emeğine sağlık bence baya bir yol katettin bu son yazın bunu gösteriyor umarım istediğin hedeflediğin yere ulaşırsın.
1 sonraki yanıtı göster
Güzel şeyler hemen olmaz, sabır gerekir..Pes etmeyin..Kaleminiz daim olsun 🙏
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.