1∆: İlona, Düşlerinde bir başkası olursun Benden uzak, kendinden uzak. Bir yaralı kanat mıdır kumlarda sürüklediğin Yoksa dalgalar mı arkandan gizlice vuran? Yolunu mu şaşırdın kardan bir dünyada Çelikten çanı vururken sessizliğin Bir başka balığın yuttuğu balık mısın Karnına yavaş yavaş kayıp Öldüresiye tıkayan Yoksa rüzgarın o korkunç diline...

İlona, Düşlerinde bir başkası olursun Benden uzak, kendinden uzak. Bir yaralı kanat mıdır kumlarda sürüklediğin Yoksa dalgalar mı arkandan gizlice vuran? Yolunu mu şaşırdın kardan bir dünyada Çelikten çanı vururken sessizliğin Bir başka balığın yuttuğu balık mısın Karnına yavaş yavaş kayıp Öldüresiye tıkayan Yoksa rüzgarın o korkunç diline karşın Taş üstünde biten çiçek misin Yoksa kendi içine kapanan Ve uyanışı olmayan bir düşte Salt düşen, durmaksızın düşen Herhangi bir özdek misin? Kime gülüyorsun böyle Çocuksu yüzünle çıkınca ortaya, Kiminle savaştasın Olgun yüzün altında? Boynunda açan ne, bir gelincik mi, Karışırken organlarımız birbirine Aşkın yılan düğümüyle? II. Yokluğunu duyuyorum İlona, kanıyor içim, Ey ağaç dokuları gibi sımsıkı kapalı ağız! Ey güvercinler geçtikten sonra kalan yeldeki alev, Ekin tarlaları gerisinde yaz sisleri gibi yiten göğüs, Kendi yelkenlerinde boğulan gemi, Bir dövme gibi taş üzerine kazılan anı Sabah çiğiyle ıslanan çiçekten kirpikler, Bir çağlayan gibi ağır ateşten şehvet, Dil altında yas, salyada ekim, Hiçbir zaman kuramayacağım ev, düşten dumandan bir ev, Tüm bir kuşağın yitirildiği kandan liman, Bilinmez kentler üzerine yayılan bakır dumanlarında Yeni doğan ay ve kayaların profili ey İlona, Bir yusufçuk gözünde mahvolan ey mümkün hayat. Artur Lundkvist

1 artı 1'leme

49 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

1∆