Gece Düşünceleri
Olgunluk yaşta değil baştadır diye bir söz mü vardı sanki? Bazen geceleri düşünüyorum da aslında bu hayat o kadar da kolay değil. Belli bir yaştan sonra her şeyin farkına varıyorsun. Aslında bir şeylerin farkında olmak acıtmıyor mu? Artık her şeye farklı bir açıdan bakıyorsun, düşüncelere dalıyorsun, arkadaşların gerçekten arkadaş olmadıklarını anlıyorsun. Bu hayattaki tek varlığının, karşılıksız sevginin kaynağının ve kendini rahat hissettiğin yerin ailen olduğunu biliyorsun. Hepimiz yorgunuz, akşamları herkes odasına çekiliyor. Bu fiziksel bir yorgunluk değil, çünkü fiziksel yorgunluk dinlenince geçer. Bu aslında zihinsel bir yorgunluk, geçmişte yaşadığın tecrübelerle birlikte gelen. Kendini yalnız hissetmiyor mu insan? Sorguluyorsun, bu çok güzel bir şey tabi ki. Garip bir his bence insan olmak, bu dünyada bir dalı tutmaya çalışmak. Zaman o kadar hızlı geçiyor ki. Soruyor musun kendine günümü nasıl geçirdim diye? Vakit o kadar değerli bir hazine ki. Nefes almak, ailenle olmak, sağlıklı olmak, sıcak bir yatağının ve yemeğinin olması ne kadar değerli hiç düşündün mü? Her sabah yeni bir güne uyanmak da bir şükür aslında. Geceleri bence bir duygusallık çöküyor insana, o da belki günü tamamlama ile birlikte gelen bir içsel düşünce olmalı. Kendinden başka kimsen yok. Günün sonunda herkes yalnız değil mi? Öyle en yakın arkadaşım diye kimseye güvenmeyeceksin işte, başına gelince anlıyorsun bazı şeyleri. Ortada bırakılınca, dört duvar arası yalnız kalınca, dinlenmeyince, unutulunca, üzülünce ve yaralanınca. Kimseye muhtaç değilsin tabi. Yine de sevgiye ve ilgiye ihtiyacı var insanın, bu da belki bir zayıf nokta. Sana bir şey söyliyim mi boşver başkalarını kendi kıymetini bil, o ruhunu ve bedenini mutlu etmesini ve kendi kendine yetebilmeyi bil. Kendini keşfet, sınırlarını bil ve ödüllendir kendini. Böyle olunca başkalarından beklemezsin her şeyi. Beklenti çok ince bir nokta. Belki de bazı şeyler kelimelerle tanımlanamıyor, hissediliyor, duygularla seziliyor. Dünyaya dalmamak lazım bunu hatırlat kendine. İçini dök ama kendi düşüncelerini konuşarak ya da yazarak aktar. Kendini tanımak zor ama asıl zor olanı söyleyim mi o da insanlara güvenmek ve onları tanıyabilmek. Bu dünyada vaktini verimli kullan, insanlarla arandaki mesafeyi koru ve idare et. Bir üniversite diploman olsun, kariyerinde sağlam adımlarla ilerle ve kendi ayaklarının üstünde dur. Bunlar belki klişe sözler. Psikolog ya da uzun yıllar yaşamış tecrübe sahibi bir yetişkin veya yaşlı değilim. Sadece olgun ve bilinçli bir gencim. Bunu içimden geldiği gibi kendi cümlelerimle buraya yazmak istedim. Hem kendi nefsime hem de benim gibi ince ruhlara ithafen. Bunun hepsini okuyan insanlar olacaktır. Kendini sev olur mu? Arada gel bu yazıyı oku.
·
108 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.