Çok severek okudum bu kitabı. Beş öykü ve sona saklanmış iki deneme. Avukat Pereda’nın Arjantin’in sonu gelmez ekonomik ve siyasi krizlerinin ardından taşradaki çiftliğine taşınmasını anlatan ve kitaba adını veren öyküye ayrıca bayıldım. At sırtında handiyse Borges’in (Borges’e selam vermediği sayfa var mıydı bilmiyorum) öykülerinin içinde gezdiriyor Pereda’yı. Büyükbaş hayvanların ortadan kaybolduğu, tavşanların cirit attığı bir garip kasaba..Latin Amerika halkının bir yansıması gibi kullanmış sanki bunu. Korktuğu için kaçan, kaçtığı için korkan, her yerde bolca bulunan.. Öykülerinin hepsinde politik bir arka plan, bir gönderme var. Ve hemen hepsinde bir sayıklamayı okuyormuş gibi hissettim. Ki 2666’da buna benzer bir yorum yapmıştım. Dış dünyadan kopmuş, kayboluşun içinde çırpınan insanlarla dolu satırları, bu sayıklama da arada sıkışıp kaldıkları yerden geliyor sanki. Çok karanlık yerlerden devşiriyor yazdıklarını. Cinsellik, şiddet, yalnızlık. Ama bence en etkileyici yanı şu ki, korkunç şeyleri müthiş sade ve soğukkanlı biçimde veriyor. Şiddetten bahsederken bile küçücük bir incelik bulup araya sıkıştırıyor. Şair olmasından belki İlk öyküde bir soru vardı: ”Şili neyden yapılır?” Peki Latin Amerika? Edebiyattan. Yine yedim pişkin, mis kokulu taze bir ekmek gibi lezzetli Latin Amerika edebiyatından bir parça, doydum. Ek…Biraz edebiyat dedikodusu. Sevmeyen okumasın:) Borges’i bol bol övüyor, ama kitabın sonunda Marquez ve Llosa’ya nedenini uzun uzun anlatmadığı yergiler sıkıştırmış. Pardon ama Bolano, herkesi Borges’le falan yarıştırıyorsan, kim kalacak geriye? Bir de bu biraz iyi yazar bolluğundan gelmiyor mu? Yani öyle bir coğrafya ki adam Marquez’i, Llosa’yı beğenmeme hakkına sahip. Ne yapalım, Marquez ve Llosa’yla buluştuğumuzda Bolano’yu çağırmayacağız o halde.:) Sonradan okudum, İsabel Allende’ye de yazar bozuntusu demiş. Monica Maristain’le yaptığı röportajdan: -İsabel allende ile içip, sarhoş olsaydınız, yazıları hakkında farklı şeyler düşünür müydünüz? (Sorunun saçmalığı. Provakatif misiniz bayan Maristain?) -Sanmıyorum. Birincisi, bu tip kadınlar benim gibi erkeklerle içki içmezler. (Hangi tip kadınlar bay Bolano?) İkincisi, artık içmiyorum. Üçüncüsü, en kötü sarhoşluk anlarımda bile eser hırsızlığı ve sıradanlığı reddedecek, prozodi ve ritim duygusu gibi şeylere hâkim olacak kadar ayıktım." İşte böyle:)

Katlanılmaz SığırtmaçRoberto Bolano · Can Yayınları · 202253 okunma

·

551 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emel Keleş