Yazmayıda unutuyor insan
Yalnız kalınca bir başına
Aslında çok şey yazacakken
Hiç bir şey dökülmüyor dudaklarından
Kalem elinde öylece duruyor
Bir şeyleri anımsıyor
Bir şeyleri düşünüyor
Tam şiire başlayacak eli titriyor
Tutamıyor kalemi düşürüyor
Sonra sessizce gözlerden yaşlar akıyor
Aslında çok şey yazacakken
Kitleniyor kalbi duraksıyor
Özlüyor yarım kalan her şeyi
Gizleyemiyor artık büyük sevgisini
O gittiğinden beri geceleri hiç gündüz olmadı
Aydınlanmadı günleri ayları
Zaman sanki durdu
Geceyle baş başa bir köşede
Karanlık sırdaşı oldu
Çok seviyorken yalnızlık onu sardı
İnsan aynada kendine bakamaz mı
Bakamaz oldu
Kendini tanımamaktan korkar oldu
Aşk güzeldi ama
Sevmek özeldi ama
Yalnız bırakılmak can yakar oldu
Tek başınasın şimdi bak
Bir bardak çay eşlik eder oldu sana
Her yudumda dalarsın öylece uzaklara
Gelmeyeceğini bile bile seversin yinede
Anımsarsın tebessüm edersin
Ondan kalan güzel günlere
Aslında çok şey yazacakken
Susmak gelir içinden
Bırak kalsın yaksın sevgisi beni en derinden
Böylede mutluyum onu severken
Hadi doldur bir bardak çay daha
Demli olsun şekersiz…
İyi geceler…
(ÖNER AKÇA)