Gerçekler
Aklına gelmeyen şeylerin başına gelmesi ne kadar da hayal kırıklığına uğruyor insan on sekiz on dokuz seneden beri birlikte olduğu büyütüldüğü babaanesinin hatta anne yarısının hasta yatarken hastane köşesinde beklemek. Onun sana niniler söyleterek seni uyuttuğu o müthiş dünyadan şimdi senin onun uyumasını beklemen.
Acı hissediyorum böyle boğazımda düğümlenen bir şey var, çocukluğumun ellerinde geçtiği güzel kalpli babaannemin yanında kalıyorum bu gece ilk defa bir hastanede öyle boğazım, dişim çok ağrımazsa gelmediğim hatta içini bile tam görmediğim bir yerdeyim bu gece. Bilmem bana zor geldi. Anılarım aklım bu gece hep eskide çocukken çamurdan oyuncaklar yapardım babaanneme gösterirdim bak babaanne nasıl olmuş diye o da çok güzel kızım derdi. Ya da acıkırdım meşhur yemeği salçalı ekmek yapar yerdik birlikte şimdi onun burda ameliyatı gereği yemek yiyememesi hatta beş altı gün sadece su ile durması bana çok koydu çünkü o beni hiç aç bırakmazdı acıktım kelimesinin a'sını demeden gelirdi önüme yemek.
Bazıları için önemli değil belki bu hisler ama her göz yaşımda birlikte geçirdiğim anılarım tek tek yanaklarımdan dökülüyor. Hızlı hızli yazıyorum buraya arada ona bakıyorum uyuyor mu diye nefesi geliyor mu diye
Hayat büyüyünce ve bir şeylerin hatta gerçeklerin farkına varınca çok zormuş. Hayat bir odaya sığarmış gerçekten duvarlara boş duvarlara bazen çığlık dolu koridorlara bazen de umutlu bekleyişlere.
Ben umutluyum bilmiyorum hayat ne gösterir ama var işte gerçekler var.
Çocukluğum anne yarım burda yanımda eskiden o benim uyumamı beklerdi şimdi ben onu bekliyorum. Her şey gözümün önünden bu gece geçecek tüm anılarımız.
·
383 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.