Gönderi
Vivan las Mariposas!( Kelebekler çok yaşa!) diyerek okudum bu şahane kitabı.
İyi ki tavsiye etmişsin, iyi ki ‘kesin okumalısın’ demişsin Fatim. Yoksa böyle güzel kitaptan haberim olmayacaktı. Mirabal kardeşleri tanımayacaktım. Dominik Cumhuriyeti hakkında da hiç bilgim yokmuş meğer. Bu kitapla,bu da ortaya çıktı
Çok güzel bir özgürlük romanı.Kadınların direnişi, kadın isterse devrim de yapar, diktatöre kafa da tutar, diktatörün korktuğu direnişçi de olur, faşizme de boyun eğmez.
Mirabal kardeşler etliye sütlüye karışmayan çiftçi bir ailede büyürler.Diktatörlüğü , birçok kötülüğün diktatör rejimden kaynaklandığını görünce ailenin yapısından farklı düşünmeye, siyasallaşmaya hatta örgütlenmeye başlarlar. Önce Minerva, sonra Patria,sonra da Maria Teresa. En büyükleri Dede ise katılmaz ama kendi ile çok çelişir.
Onların büyüdüğü zamanda ülke Trujillo diktatörünün yönetimi altında. Kızların okula gitmesine bile o karar veriyor. Devrimi, örgütü, isyanı ilk seçen Minerva oluyor. Rahibe olmaya kararlıyken sonra vazgeçen iyi yürekli Patria ise din ve zulümü yanyana düşünemediğinden, kötülüğü sorgularken kendini örgütte buluyor. En küçükleri, son kardeşler arasında dokuz yaş olan, en nazlıları Maria Teresa ise aşkını devrimcilerden bulunca, isyanın içinde buluyor kendini. Ve örgüte kocası nedeniyle katılmayan, kardeşlerini anlatan ve kitabın yazılmasına kaynak olan en büyükleri Dede.
Kitap 1938 yılında başlıyor.Üç kelebek kendilerini, aileyi, okullarını, örgütlenmelerini, aşklarını ve isyanlarını kendileri anlatıyor.Üç kelebek üç halk kahramanı oluyor yaşadıklarıyla.
Kitap iyi ki sonu yazarak başlamış. Sonunu bilmeden okusam çok daha fazla etkilenirdim. Yine bile o kötü son yaklaştıkça boğazım düğümlendi, sıkıntı bastı, stres oldum.
Faşizme, diktatörlüğe, baskıya karşı olup özgürlük ve bağımsızlık için savaşan kelebekler iyi ki varlar.
32 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.