İlksöz:Yüzyıllık Yalnızlık, bu kez Hindistan'da. Anlatıcı Moor'un dilinden bir hikâye, ama ne hikâye. Denizler kat etmiş, kesifler yapmış Vasco Da Gama ile Granada'yı İspanyolllara teslim edip yüzyıllardır süren Endülüs rüyasının son düşgezeri Boabdil'i Hindistan'da buluşturan bir hikâye. Moor, kendi tutuklu olduğu yeri ve oralara nasıl geldiğini anlatabilmek için geriye, büyük büyük dedelerine gider, 1800'lü yılların sonlarına. Oralardan başlar ve ailesinin tüm sırlarını tek tek ifşa eder. Geri planda da bağımsızlık mücadelesindeki Hindistan'ı anlatır. Ailenin de Hindistan'ın da sırları bir bir ortaya dökülür. Anlattıkça, kadınların hakimiyet boy gösterir ailenin hikâyesinde. Kadınlar hep baş roldedir, ailenin kaderini şekillendirir. Geri planda da Hindistan bağımsızlığı şekillenir, politik oyunlar, mafyavari ilişkiler, rüşvetler ve nicesi. Rushdie, ailenin hikayesi ile Hindistan'ın hikâyesini kesiştirir sürekli, soy ağacından birilerini çekip çıkarır ve ilgili zaman diliminde bu sürece itinayla bulaştırır. Yapı itibariyle ve kadınların egemen olduğu bir hikâye olması nedeniyle okurken Gabo'nun Yüzyıllık Yalnızlık'ına benzettim nedense. Birbirini çağrıştıran çok tema karşıma çıktı. Rushdie biraz fazla mı betimleme yapıyor, çok mu uzatıyor bilmem ama açıkçası ben o kadar farketmedim bunları. Yazdıkları kendi içinde bir ritme sahipti sanki, o ritmi tutturunca da akıp gitti kitap, uzun mu, ağdalı mı demeden. Zaten olaylar yeterince bol ve peşi sıra, hikâyenin akıcılığını sağlıyor. #korsaniledünyaturu ile Asya'daki ilk durağımızdı Hindistan. Ben okurken keyif aldım, umarım sizler de beğenirsiniz. Kitapla. Sağlıcakla. . . . Sonsöz: Bir hayatın enkazında nasıl anlam bulacağız? -Bir şey kesindi; kaderimin ve ebeveynlerimin soytarısıydım.-

Mağripli’nin Son İç ÇekişiSalman Rushdie · Can Yayınları · 201781 okunma

·

56 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özcan