Kayıp hayatların hüzünlü sesi.. Bu yazarın okuduğum 2. Kitabı. Kendisinin İncir Kuşları kitabı benim kitap okuma serüvenime başlangıcım olmuştu. O zaman lise yıllarında çok ağlamıştım Boşnaklara , ama yaşın verdiği umursamazlık mıdır nedir bilemedim şu an taşıdığım duygulara sahip değildim. Tarihimizi gerçekten bilmeyip yaşamak sanırım sadece biz Müslümanlara ait bir olgu. Savaşların taraflarını incelediğimiz zaman geneli geçmişinde dedelerinin yenilgilerini kabul etmeyip , onun öfke ve nefretiyle yetişip canice katliam yapmaları, biz Müslümanların ise tarihimizi unutup herkesi dost sanmamız.. Ben hiçbir tarih dersinde nefretle, öfkeyle anlatıldığına şahit olmadım. Savaşlarımıza bakıldığında o kadar katliam yapıldı ki bizlere.. Evlerimizi yaktılar, kadınlarımıza çocuklarımıza tecavüz ettiler , erkeklerimizi kazığa oturttular , kafalarını kesitler , hamilelerimizin karnını deştiler.. Savaş ahlakı onlarda hiç olmadı. Bizi hep merhametimizden vurdular üstelik. Bu konulara değindim çünkü bu kitapta 30 sene önce yapılan Srebrenitsa Katliamını tamda bu şekilde işliyor. Osmanlı’nın Balkanlar’dan çekilmesiyle Balkanlar öksüz kalıyor. Ki Boşnaklar özellikle bu savaşta bunu fazlasıyla dile getiriyorlar. Sırpların Osmanlı’dan kalan Türk nefretleri yıllarca beraber yaşadığı Boşnakları canice katletmesine sebep oluyor. İnsanlar kendi dostlarından kadınlarına gözlerinin önünde tecavüz edilmesine şahit oluyorlar. Ne kadar can yakıcı değil mi? Vatan elden gidiyor , dostlarınız ekmeği beraber bölüştüğünüz insanlar sizlerin onurlarını ayaklar altına alıyor. Yetmiyor yaşlı çocuk fark etmeden esir kamplarında ölene kadar tecavüze uğramaya devam ediyor. Sırplardan kurtulamadan Hırvatlar tarafından savaş başlatılıyor ve daha kötüsünü yaşıyorlar. Yetmiyor sözde o çok güvenilir Avrupa bu olanlara sessiz kalıyor. İnsanlar ölürken problem yok deyip dünyaya böyle naklediyorlar. Üstelik kendi askerlerini gönderiyorlar sözde barış için ki onlarda Sırpların yaptıklarını yapıp katliama yardımcı oluyorlar. Bütün dünya bu olanlara kör, bütün dünya sessiz . İnsan canınız bu kadar ucuz olması , bu kadar önemsiz olmasının tek sebebi ise Müslüman olmaları. Kitabı böyle bir zamanda okuduğum için pişmanım açıkçası. Psikolojik açıdan nasıl toparlarım bilemiyorum. Kitabı öyle yaşayarak okudum ki , her kadının göz yaşı benim göz yaşım oldu. Her çocuğun babasız kalışı benim yüreğimi yaktı.. Bundan bu kadar etkinlenmem belki de Filistinin de şu an aynısını yaşaması ve bizlerin bütün dünyanın seyirci kalması.. Karşımızda merhameti olmayan lanetli kavmin Filistin halkını nasıl katlettiğini , soylarını kurutmak için neler yaptığını, kaç insanın gecelerce ölmek için dua ettiğini bilerek izliyoruz. Dünya oturmuş bir katliamı sadece izliyor. Ve aynı Srebrenitsa’da yapılan Bir-leş-miş Milletlerden medet umup, onları nasıl keyifle izlediğini es geçiyoruz. Ben hep Srebrenitsa Katliamına büyüklerimizin neden sessiz kaldığını düşünürdüm. Şimdi yaşayarak öğreniyorum.. Bu insanların ahı her susan kişiyi tutacak. Kelimelerin yetmediği yerlerde gözyaşı akarmış , biz o gözyaşlarında yüzüyoruz , artık uyanma vakti..

MeyraSinan Akyüz · Alfa Yayınları · 20195,7bin okunma

·

116 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hatice