İlk öykü olan Goethe Öleyazıyor büyük Alman şairin son günlerinden bir kesit, aslında isminin aksine bir Witgenstein güzellemesi.Yazar Witgenstein'a olan hayranlığını Goethe'yi tiye alarak gösteriyor.
İkinci öykü Montaigne
Kahramanımız yani Bernhard'ın takendisi yasaklı kütüphaneden rastgele bir kitap çekiyor ve bunun Montaigne olmasına şükrediyor.Kütüphaneye girmesi yasak edilmiş aile tarafından(ne korkunç) bu öykü ve sonraki iki öykü anne baba yergisi ile başlayıp bitiyor. Klasik Bernhard karanlığı bu kitaptada var. Ne zaman bir Bernhard kitabı okusam kendimi kalabalık bir dost toplantısında(yani yapmacıklık sergisinde) ,tekli koltuğa oturmuş tek kelime etmeden, somurtarak etrafa boş boş bakarken yakalıyorum.