Gecenin Hikayesi. Gecenin. Cenin. Kendime sarılmalarım, sessiz haykırışlarım, kopan fırtınalarım, sancılarım, anlaşıldığımı ilk hissedişim, varoluşum, parçam. Bunların arasında tek bir problem vardı; Maya, Fetih, Pars, Doruk, Gök; onlar inançlarını yitirmemişti ama küçük bir kız, bu hikayenin mutlu bitebileceğine en başından beri inanmamıştı, inanamamıştı. Bu kadar acının sonu nasıl gelebilirdi ki! Bu kahrolası çukurda, varlığını bile sorguladığım, belki sadece bir can sıkıntısının eseri olan, bu dünyada nasıl bir mutlu son olabilirdi? Acaba ben var mıyım, neden varım, şu an yokum ama var olmak için ne yapabilirim? Ne şekilde kendimi geliştirebilirim mesela? İçine düştüğüm ve ruhunu emene kadar başını bırakmadıkları kuyudan nasıl kurtulabilirim? Bunların hepsinin gerçekliğini, yansımasını, Aylemasını gördüğüm bu kitabın sonunun mutlu bitmesi nasıl mümkün olabilir? Olamaz tabii ki. Ama yol var, yol hâlâ var. Yol arkadaşı belki yok ama yol var. O yolda, o karanlık yolda hâlâ ne yapacağını bilemeden, belki de son bir gün geçirip sıkayım kafaya derken hâlâ yaşama isteğin olduğunu farketmek acı verir ama sen yaşamak istiyorsundur, çünkü daha önce hiç yaşamadın. Cesur olup devam etmek olursa tercihin, eğer bu yangında ölmek yok dersen o an sana etrafına bakman için fırsat verir. Sadece başını kaldır, oradan bir ışık sızıyor. Ama çok uzakta. Çok, çok uzakta. Yine de artık görüyorsun onu. Işığın sızdığı yer çok küçük, ama o çatlak oluştuysa orada, sen neden tırnaklarınla kazıyarak ordan çıkamayasın değil mi? Hiçbir ışık yoksa cidden bazen kurtulmak isteyebilirsin. Belki bu gerçekten kurtuluştur. Ama umut var. Ama hâlâ umut var.

Gecenin Hikayesi - AmelyaN. G. Kabal · Martı Yayınları · 2023513 okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

S. D.