Gönderi
#CengizAytmatov kaleminden #ToprakAna 2. Dünya Savaşında bozkırın ortasında bi Kırgız köyünde geçiyor. Kitabın başlangıcında Tolgonay (ana da deniliyor kendisine) ve torunu bahçedelerken, Tolgonay toprak ile dertleşmeye başlıyor. Savaşın üzerinden yıllar geçmiş ve yaşlanmış ancak daha dün gibi hatırlıyor neler yaşadığını ve başlıyor bir bir anlatmaya. Eşi Savankul ile birlikte çalışmış didinmiş toprak sahibi olmuşlar, güzelce geçinip gidiyorken üç oğulları olmuş. Kasım, Maysalbek ve Caynak. Kasım tıpkı babası gibiymiş çalışkan ve iyi bir evlilik yapmış Aliman ile. Aliman eşine çok düşkün ve çok cana yakın bir gelinmiş. Maysalbek öğretmen olmak istiyormuş ve eğitim için şehre gitmiş. Caynak ise küçük yaramaz bir oğlanmış. Derken savaş başladığı köylerinde duyulmuş ve yavaş yavaş köyün erkekleri askere alınmaya başlamış. Öyle ki askerlik yaşı epey düşmüş. Bir işe yarayabilecek genç yaşlı tüm erkekler toplanmaya başlamış. Tolgonay hem 3 oğlunu hem de kocasını savaşa göndermiş. Köylerinde herkes birlik beraberlik içinde çalışır ve yaşarmış ama köyde erkek kalmayınca kıt kanaat kendilerine yetecek hasadı bir de askerlere göndermeye başlamışlar. Derken bir bir ölüm haberleri gelmiş ancak sadece Caynak için resmi ölüm haberi gelmemiş ve bu bir umut ateşi yakmış içlerinde. Dul kalan gelin kaynana birbirlerine anne kız olmuş, can yoldaşı olmuşlar derken Aliman bir çobandan hamile kalıyor ancak çoban başkasıyla evli ve arkasında durmuyor. Aliman tam doğum yaparken ölüyor ve onun evladı; hem evlatlarını, hem eşini hem de evlat gibi sevdiği gelinini kaybeden Tolgonay için yaşadıklarına karşı küçük bir armağan oluyor sanki. Burda aslında iki farklı kadının tutumunu da görüyoruz. Ne olursa olsun güçlü dimdik ayakta duran ve herkesi her şeyi toparlamaya çalışan Tolgonay ve eşinin daha askere gidişinde kendini koyveren Aliman ve ürkekliği, mahçupluğu ve küskünlüğü.
Eldeki yetersiz yiyeceğin muhtaç olandan başlanarak dağıtılması, dört gözle beklenen hasat zamanları, umutların hasat zamanına ertelenmesi, savaş yüzünden ürünün hemen hepsinin merkezden istenmesi, boşa çıkan umutlar, yine açlık, sefalet, bir yandan cepheden gelen ölüm haberleri, umutsuz bekleyişler, savaşın uzun sürmesi üzerine aşağı çekilen cepheye çağrılma yaşı, anaların evlatlarını bir bir askere göndermesi, ayrılıklar, gözyaşları... Yani tek kelimeyle ve bütün zulmetiyle; savaş.
Okuyun, okutturun..
·
132 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.