Hz.Ali (ra) Hz.Peygamber'in güzel ahlakını şöyle sıralıyor :
Hz.Peygamber (sav) her zaman güler yüzlü,yumuşak huylu ve engin gönüllü idiler.Asla asık suratlı,katı kalpli,kavgacı,şarlatan, kusur bulucu,dalkavuk ve kıskanç değillerdi.Hoşlanmadıkları şeyleri görmezlikten gelirler,kendilerinden beklentisi olan kimseleri hayal kırıklığına uğratmazlar ve onları isteklerinden bütünüyle mahrum etmezlerdi.
Üç şeyden titizlikle uzak dururlardı:
• Ağız kavgası,
• Boşboğazlık ve
• Faydasız şeyler.
Şu üç husustan da titizlikle sakınırlardı:
• Hiç kimseyi kötülemezler,
• Kınamazlar ve
• hiç kimsenin ayıbı ve gizli yanlarını öğrenmeye çalışmazlardı.
Sadece faydalı olacaklarını ümit ettikleri konularda konuşurlardı. Hz.Peygamber (sav) konuşurken meclisinde bulunan dinleyiciler, başlarının üzerine kuş konmuşçasına hiç kımıldamadan kulak kesilirlerdi.Kendileri susunca da konuşma ihtiyacı duyanlar söz alırlardı.
Ashab Hz.Peygamber'in huzurunda konuşurlarken asla ağız dalaşında bulunmazlardı.İçlerinden biri Resûlullah'ın huzurunda konuşurken o sözünü bitirinceye kadar hepsi de can kulağıyla konuşulanı dinlerdi.Peygamber Efendimiz'in katında onların hepsinin sözü,ilk önce konuşanın sözü gibi ilgi görürdü.
Sahâbelerinin güldüklerine kendileri de güler,onların hayret ettikleri şeylere kendileri de hayretlerini ifade ederlerdi.
Huzurlarına gelen gariplerin kaba saba konuşmaları ile yerli yersiz sorularının yol açtığı tatsızlıklara sabrederlerdi.Sahâbeler ise onların gelip soru sormalarını çok isterlerdi.
Peygamber Efendimiz, "İhtiyacının giderilmesini isteyen biriyle karşılaştığınız zaman ona yardımcı olunuz" buyururlardı.
Peygamberimiz ancak yapılan iyiliğe denk düşen ve fazla dalkavukluğa kaçmayan övgüleri kabul ederler,haddi aşmadığı sürece hiç kimsenin sözünü kesmezlerdi.
Şayet huzurlarında haddi aşacak şekilde konuşulursa o zaman ya konuşanı susturmak ya da meclisten kalkıp gitmekle ona engel olurlardı.
Kadı İyaz,eş-Şifa,1/103Kitabı okudu
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.