Bundan sonra
Akıl sağlı mı korumak içindir yazmam.Öyle sağa, sola, kızgın ve kırgın olmamın nedeni,doğruluk çemberinde, kendim bile geçememiş olmam.Hani diyorum madem her şey benim elimde, niye bir- şey için çabalamıyorum, bu hayat da, en çok kendime kızgınım. Öfkem benliğimin her zerresinde,hücreme kadar işleyip Vals yapıyor, ya ben aklımla vicdanımın, arasında mekik dokuyorum. Ya da beynimin benle dalga, geçmesini izliyorum.
Bundan sonra içimdeki yarattığım hayali arkadaşa değil de, elimde hazır bulundurduğum kağıda, yazmanın temelini atmış bulunmaktayım.Bazen cümleler kelimeleri, kelimelerde canımı, ortaya çıkarıyor önümde ağırlığı olmayan sayısızca hayal kırıklığı, yüküyle ruhumu daraltan şeyler var. Hani derler ya sen dik dur, varsın onlar eğri olsun, işte öyle olmuyor, biz dik duruyoruz diye, omurgasızlara, kemikli görmek zorunda değiliz. Hayat öyle geçmiyor ya,hayat onlara torpil geçiyor, ya da başka bir boyutta, bu hayat benim ezeli düşmanım Yoksa benimle bu kadar, uğraşmasının bir manası yok. Başlarda insanın en çok keşkeleri olduğunu zannederdim, meğerse insanın en çok aslın-daları vardır. Dikkat edersek her cümle başında, aslında öyle olsaydı, aslında böyle olacaktı.Çünkü biz insanlar en tuhaf öyle beş kurusluk varlıklarız ki hiç bir şeyi düzgün bırakamıyoruz, ilam içine tüküreceğim, çok çabuk her-şeyi unutuyoruz, saçma sapan şeyleri hafızamıza yer ediniyoruz. Hani desem dünyanın düzeninin bir görevi olsa, insana yok etme görevi verilmiş, varsa öyle bir görevlendirme, Tabiat Anadan dünyanın bekçisi olmayı talep ediyorum, başta yapacağım iş dünyayı, insanlardan arındırmak.Şöyle bir uzay boşluğunda tur attırmak, bu kadar durumumuz vahim mi, diyeceksiniz bu kadar olsa iyi kötümser biri değilim, ama polyana da değilim onca insanlar katledilecek, bebekler daha yürüyemeden öldürülecek, bende öyle bekleyeceğim çok beklersiniz.Sosyal medyanın, sosyal hayatın parazitleri.
+
Benim yalanlarım, başkalarının mutlulukları devam etsin diye vardı,çok şey görüp de hiç bir şey diyememek.Dilsiz oluşum bu yüzdendi, çoğu kez haykırdığı mı bilirim, kimsenin duyamadığını bir çok kez geç kaldım, tam varırken o kalleş çığırtkanların bitti düdüğünü çaldıklarını ,kulağımda tezahüratlarının, en babası çalınır kulağımda.Çalınır çalınmasına, hep o boktan hayatların, seviyesiz yaşantıların babaları. Galiba delirmenin kesintilerini yaşıyorum, çok mu umursuyorum ama bilemiyorum.Olmayacak şeylerin koruyucusu gibiyim, bir yandan her-şeyi isteyen, bir yandan da hiç bir şey istemeyen, bunun adına kararsızlık diyeceksiniz.Tüh bilmiyordum öyle mi, bizde biliyoruz öyle ama mesele o da değil, benim yönüm kuzeyse, aniden güneye gitmişliğim, kan ağlarken gülmüşlüğüm ,mutluluğun içinde hüzünlendiğim olmuştur.Bildiğim tek şey kimse size altın tepsi de ,mutluluğu sunamadığı, mutluluk kişinin ruhunu tatmin etmesinin halidir. Çok mutsuzum diyen biri ,kendini mutsuz etmekten hoşlanan biri. ("Eskiden dinlediğim bir şarkısın sen, yıllar önce dinleyip dinleyip ağladım, sayende ağlarken hıçkırığı mı nasıl durdurmam gerektiğini öğrendim.şimdi dinlediğim o şarkı da kal, bir-şey de kaçırmadın ben hale eski, ben tıpkı senin şerefsiz kalışın gibi".) Neek
·
1 artı 1'leme
·95 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.