BEYT-ül HÜZÜN
Sevgili okur, bu diyeceklerim
Bir çiçeğin tomurcuğuna saklı vasiyetimdendir.
Yavaş yavaş solmaktır bence yaşamak
Ve elbette çiçekler açarken de ölünebilir.
Yaşamanın böylesi, nefes alışverişinden ibarettir.
Hem zaten yaşamayı benim gibi bir ölü ne bilir?..
* * *
❝... Kolay mı , bilmiyorum şiir yazmak,
bir köşede saklanıp sessizce ağlamaktan?
Ezberime çivili bu evin ağlanacak her anısı...
Dün gibi aklımda mesela
Şu sandalyeye yıkıldığım ân...
Bedenime saplı bu evin yaşanan her acısı
Ve dolaplarında yok bana iyi gelecek bir derman.
Dedim, yazarsam belki diner biraz ağrısı
Ama şiir bile geçirmiyor bazı acıları, anladım.
* * *
... Kayıtlara geçsin ve de ağıtlara:
Cenaze evi sanki yüreğim,
Her odasında en az bir ölü...
Kimisi benden bile hayatta
Kimisi yıllar oldu gömülü...
Fakat bir vazgeçiştir bu şiir bir sürü şeyden!
Çünkü beceremedim bir türlü
Aşkı, kardeşliği, dostluğu,
sevmeyi hatta sevilmeyi acı çekmeden...
İnsan, seçemiyor kimin acısını çekeceğini, anladım.
* * *
Son olarak, cenazemde çiçek falan istemem.
Mezarıma sadece reyhan ekilsin
Mezar taşı yerine bir nar ağacı dikilsin.
Narlar çocuklara bedava,
Yetişkinlere şiir karşılığı verilsin.
Hiç kimse arkamdan “Hayatını kaybetti.” demesin;
Sadece “Öldü” desin, geçsin.
Böyle hayata bu müstahak, anladım.❞
@havale
·
2 artı 1'leme
·65 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.