İlk.
Adem
yandı
bu
ateşle.
İlk.
Şeytana
o
uydu.
İlk.
Parça,
ondan
koptu
Doğru
yolu
o
buldu.
İlk.
Onda
eridi
Magma
İlk
Volkan
cana
durdu
İlk
maden
çelik
oldu
Kendinden
bir
parçaya
Aşkın
adını
koydu
İlk
Sevgi
ondan
doğdu
İlk
O
dedi
Aşk
İlk
Eş
o
oldu.
Kendi
ruhunda
canlandı
Havva da,
hayat
buldu.
İlk
Yasağı
o
deldi
İlk.
Zinciri
o
kırdı
İlk
Günahı
o
tattı
Elma
koydu
adını
İlklerin
efendisi
Yaşamın
ta
kendisi
Havva
onun
kadını
İlk
Mahkum
o
oldu
İlk
sürgüne
o
gitti
Cennetten
de
kovuldu
İlk.
Tohumu
o
ekti
adını
sevgi
koydu.
İlk
Aşkla
başladı
yaşam
İlk.
İnsan,
aşktan
oldu
İlk
hamur
sevgidendi
Coşku
ile
yoğruldu.
O
yüzden.
Aynı
dilde
güldü,
Bütün
insanlar.
O
yüzden.
Aynı
dilde
Öptü
Bütün
dudaklar
O
yüzden.
Aynı
dilde
ağlar,
bütün
çocuklar
O
yüzden
Aynı
dili
konuşmalı
Her
insan
O
yüzden.
Paylaşmalı,
acıyı
ve
sevgiyi
O
yüzden.
Yaşamalı
insanca,
ve
el ele
O
yüzden
Sevmeli.
Adem
gibi
Havva
ile
O
zaman
kurtulur,
insan,
kötülük
unutulur.
O
yüzden.
İnsan,
İnsan
gibi
İnsanca
insan
olur.
O
yüzden.
Her
insan
çivi
gibi
çakılır
O
yüzden
Öldüğünde,
O
izine
atılır.
O
yüzden
Bir
delikte,
başlar
bu
hayat,
Bir
delikte,
son
bulur.
O
yüzden,
Doğum
hatırlanır
Ölüm
hep
Unutulur.
Yılmaz Tizgöl
Moskova
23/06/2020